Vampir Akademisi

Arakhne

MULTİMEDYA:DAKOTA'NIN AMCASI

Onu serbest bıraktığımız da hemen yok oldu.

''Dakota onun neden öylece gitmesini istedin hala anlamıyorum? Onu öldürmek bize zevk verecekti.''

''Hayır, onu öldürürsek bize başka Ouija yardım edemez.''

''Ama arakhneler var.''

''Onu efsane olarak biliyorum.''

''Vampirlerde birer efsaneydi.''

Haklıydı vampirler, kurt adamlar birer efsaneydi ve onun içinde yaşadığımızı hiç bilemedik. Ama elbet bir gün bizimle yaşamaya alışacaklardı. Annem ve babam eve gelince onlara sımsıkı sarıldım.

''Sizi çok özledim.''

''Biz de çok özledik.''

Hepimiz ağlıyorduk. Onları o kadar özlemiştim ki o mis kokularını içime çektim.

''Neyse ben sizi yalnız bırakayım.''

Desmond gittiğin de onlarla daha rahat konuşabilirdik.

''Sizi bulabilmek için çok uğraştım ve şuan hepiniz yanımdasınız.''

''Shelby'nin verdiği zehir seni bize getirdi. Senin öldüğünü biliyorduk. Shelby senin öldüğünü bize bildirmişti ama seni o rüyaya getiren de oydu ve büyük bir hata yaptığını anladı. Bunu temizlemek için seni kendi tarafına çekmeye çalıştı ama sen onun nasıl birisi olduğunu biliyordun? Peki, partin nasıldı? Seni ondan sonra pek izleyemedik.''

Partide olanlar aklıma geldi. Jonathan'ın Tiffanyle olan ilişkisini sonra Desmond, Sierra hepsi gözümün önünden geçti.

''Kızım iyi misin?''

''Evet, iyiyim. Sadece partiyi hatırlamak istemiyorum.''

Annem gülümseyerek beni kolumdan tuttu.

''Biz kız kıza konuşalım. Bizi rahat bırakın.''

Annemle odaya girdiğimiz de normal anne kız konuşmamızı yaptık. Normal olmaya çalışıyorduk.

''Kızım o partide neler oldu? Anlat seni sabaha kadar dinlerim.''

Olayların hepsini anlattım. O gün ne kadar kötü olduğunu anlattım. Bir o kadar da güzeldi. Çünkü Jonathan sayesinde Desmond ile konuşmuştum ve yakınlaşmıştık.

''Canım kızım seninle böyle sohbetleri ne kadar özledim bir bilsen? En son seni üç yaşlarında görmüştüm zaten o da seni son görüşümdü.''

Ağlamaya başlamdık. Babam içeriye girince bize bakıp gülmeye başladı.

''Yine mi ağlıyorsunuz.''

Annem ve ben babama sarılmak istedik ama babam bizi engelledi.

''İlk başta yüzünüzdeki kan lekelerini temizleyin.''

Bu sefer gülmeye başladık. Annem gidip babamın üstüne gözyaşlarını sildi. Onları böyle sevimli görmek çok güzeldi. Aklıma lanet geldi.

''Size bir şey sorabilir miyim?''

''Tabii kızım.''

''Ben eski dönemlerde yaşayan bir prensesmişim. Doğru mu?''

İkisi de birbirine bakmaya başladı.

''Sen nerden biliyorsun?''

''Ben ölmüşüm ve tekrardan dirilmişim. Herkesi lanetlemişim doğru mu?''