My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 33

National sibling day!!

Ik lag op de bank en keek samen met Patrick naar Suits. We waren deze middag beide vroeg uit en ik hoefde eindelijk een dagje niet te trainen. Patrick en ik hadden snel onze trainingsbroeken aangedaan en gingen op de bank kijken naar onze serie. Dit hadden we al lang niet meer gedaan.

"Jaden wil in de herfstvakantie weer met zijn vieren naar Miami, of misschien met de hele groep." Zei hij. Ik keek naar hem. "Hij wil je terug Hanna" Patrick keek me lang aan. "Maar ik weet niet of ik hem nog terug wil" Zei ik zacht. Hij knikte. "Je hebt gelijk. Ik zou ook mijn twijfels hebben als ik in je schoenen stond maar je weet ook dat Jaden altijd voor je heeft klaar gestaan" Ik knikte. "Dat is waar, maar niet altijd. Toen Regina allemaal dingen ging verzinnen geloofde hij mij niet eens" Patrick haalde zijn schouders op.

"Hij dacht natuurlijk dat hij Regina kon vertrouwen. Zij was zijn vriendin, dusja, en jij was opeens met Keegan en hij dacht dat jij ook vreemd was gegaan" Ik rolde met mijn ogen. "Kies je nou alleen zijn kant omdat hij je beste vriend is, of omdat je werkelijk vind dat Jaden een goede jongen is, want als ik me goed herinner vond jij juist dat ik geen relatie moest met Jaden."

"Han, je was gevoelig. Dat ben je nu nog, trouwens. Ik wil je niet gekwetst zien worden, ook niet door mijn beste vriend. Maar hij maakte je wel aan het lachen. Jullie waren wel altijd een leuk stel, ook al wilde ik dat niet in het begin toegeven"

Ik was even stil en dacht na over de woorden die Patrick  zojuist had gezegd. Was ik werkelijk zo gelukkig toen ik samen met Jaden was. Er was altijd wel iets in mijn leven buiten Jaden wat drama veroorzaakte. Ik moest eerlijk toegeven dat ik wel echt met Jaden heb gelachen. En ik kon de aantrekkingskracht die hij over me had niet vergeten. Hij beschermde me, ook toen ik dacht dat hij met niet mocht. Hij was er wel voor me en beschermde me alsof ik zijn vriendin was, ook al was ik dat toen nog helemaal niet.

Ik opende mijn telefoon en ging helemaal naar boven tussen de berichten van mij en Jaden en begon ze langzaam allemaal te lezen. Ik las ieder bericht. Ik miste ondertussen één van de spannendste afleveringen van Suits maar ik had op dat moment helemaal geen besef daarvan.

"Hanna?" Ik keek naar Patrick die met opgetrokken wenkbrauwen aan keek. "Wat?" "Wat houd je tegen? Waarom probeer je niet Jaden een kans te geven. Dit zeg ik als je broer en niet als zijn beste vriend" Ik lachte. "Wel raar, meeste oudere broers beschermen hun kleine zusjes van jongens en willen het liefste dat ze single blijven" Mijn broer begon te lachen.

"Maar jij bent niet zoals meeste zusjes. Je bent trouwens ook iemand uit mijn vriendengroep en ongeveer heel de groep is het eens met dat jij en Jaden samen moeten komen." Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik wil niet weer gekwetst worden door een jongen. Te vaak gebeurd" Hij knikte. "Dat snap ik, maar ik weet bijna zeker dat Jaden je niet weer gaat kwetsen"

"Die bijna overtuigt me niet" Hij lachte. "Oké, het is uiteindelijk nog steeds je eigen keuze maar ik denk dat Jaden wel een goede jongen is voor je en dat jullie samen echt leuk zijn. Ik bedoel in Miami hadden jullie zoveel lol gehad." Ik knikte. "In Miami, maar toen we hier kwamen ging het al snel fout, wat als we alleen samen kunnen zijn als de rest van de groep er niet bij is, als niemand met ons kan bemoeien" Hij schudde zijn hoofd.

"Maar ik en Sabrina waren er, je kent iedereen in de buurt van Miami. Jij had dezelfde afleidingen die je hier zou hebben, maar het lag hier aan hem. En hij zegt dat hij een stomme fout had gemaakt en dat hij echt dol op je is. Hij zegt dat je voor hem speciaal bent, misschien moet je dat geloven Hanna, dat je speciaal bent voor iemand."

Ik zuchtte. "Oké, misschien heb je gelijk maar iets houdt me gewoon tegen" Hij knikte. "Ik snap je helemaal. Maar bekijk het gewoon, denk er rustig over na en laat het dan weten aan Jaden" Ik gaf mijn broer een knuffel. "Wat moest ik toch zonder je" Zei ik. Hij begon te lachen. "Ik weet het niet, ik ben te goed voor deze wereld"

"Ja ja, stop nou maar weer, overdrijven kan ook" Ik lachte en stond op van de bank. Ik pakte een pak brownies uit de la en haalde er een uit de verpakking en stak die in mijn mond. Ik liep de woonkamer weer in en liep naar de bank. "Je gaat eten halen, maar haalt dan geen eten voor mij?" Ik schudde mijn hoofd.

Mijn vader kwam de kamer in en keek ons vragend aan. "Waarom kijken jullie zo naar mij?" "Pap" begon Patrick meteen. "Het is bijna herfstvakantie en ik had het idee om weer met een aantal mensen naar Miami te gaan, mag dat?" Mijn vader keek van mij naar Patrick.

"Jullie twee? Wie nog meer?" Ik haalde mijn schouders op. "Greg, Rick, Jaden, Keegan, Megan, Tess, Kimberley en Sabrina." "Dus 10 mensen met jullie erbij" Ik knikte. "Dat past net in het penthouse" Zei Patrick. Ik knikte.

"Ik zal de staff op de hoogte brengen en tickets boeken. Ze betalen wel hun eigen ticket" Ik knikte. Ik pakte mijn telefoon en maakte een groepsgesprek aan met iedereen. Al snel reageerde iedereen dat ze het een geweldig idee vonden.

Ik kreeg een privébericht en opende het meteen.

Kunnen we praten? xJaden

Ik keek even naar Patrick die het berichtje over mijn schouder mee las. "Ik zou het gewoon doen" Ik knikte

Is goed, bij jou of bij mij?

Bij mij is goed, moet ik je op halen? Kreeg ik meteen van Jaden terug.

Nee, ik kom er wel, tot dadelijk

Ik stond op en trok met jasje aan. "Moet je niet een normale broek aan doen?"Vroeg Patrick lachend. Ik keek naar mijn trainingsbroek en schudde mijn hoofd. "Nee"

Lachend schudde Patrick zijn hoofd. "Succes, tot straks" "Dankje, tot dan"

OP naar Jaden...