Bir Kadın Tanıdım...

5.bölüm

İyi okumalarrr...

Gökşah'tan

Kadınlar güçlü varlıklardır ama anneler bana göre dünyanın en güçlü varlıklarıydı.
29 senelik hayatım da her türlü kötülüğü acımasızlığı görmüş ama hiç biri bu annenin, o güzel gözlerinden akan yaşlar kadar etkilememişti beni. Eğer bu kadına yardım edemezsem vicdanım ömür boyu bırakmazdı beni, ama önce bakalım sübyancı şerefsizini ne yapmışlar. Telefonu çıkarıp Vural'ı aradım.

"Ne yaptınız koçum teslim ettinizmi ibneyi?"

"Yok abi daha yeni arabaya biniyoruz. Sen ne yaptın abi kadını?"

"İş biraz karışık, sen kızı bulduğumuz yere bir bak bakalım çanta falan varmı sonra da adamı Fevzi komsere bırakıp yanıma gelin."

Cevap beklemeden telefonu kapatıp salona döndüm. Aysira kafasını dizlerine dayamış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Hangi yürek bir anneyle kızını ayıracak kadar vicdansızlaşabilir ki, yada sırf kızı kendisi için iyi düşünsün diye hayatın dan vazgeçen bir kadın, ne kötülük yapmış olabilirdi bunu hak edecek kadar.
Bir süre kapının pervazında durup kadını izledim. Boğazımı temizledim varlığımı anlayınca koltuğa yaslanıp gözyaşlarını sildi.
Tekrar karşısına sehpaya oturdum.

"Ne yapmayı düşünüyorsunuz? Ya sorun olmazsa şu sizli bizli muhebbeti kaldırabilirmiyim ?"

Acı bir gülümsemeyle bakıp elini boşver anlamında salladı.

"Ne yapacağımı inan hiç bilmiyorum beynim durdu, bütün çarelerim tükendi tek bildiğim kızım olmadan yapamam. Kusura bakma bu aksam başına bela olduğum yetmiyormuş gibi birde derdimle kafanı şişirdim, çantamdan bir haber varmı?"

"Estafurullah ne belası çantana baktırıyorum çocuklara. Yanlış anlamazsan yardım etmek isterim, elimden ne nekadar gelir bilmiyorum ama yine de elimden geleni yapmaya çalışırım sen eşini-"

Sertce sözümü kesti.

"Eski eşim! Hem inan uğraşılacak biri değil benim yüzümden başın belaya girsin istemem"

"Pardon eski eşin! Merak etme bende pek boş biri sayılmam, sen ismini ver bir araştırıp bakalım yapabileceğim birşey varmı"

Belaymış! Kızda haklı tanımıyorki beni neler yapabileceğimi. Oto galeri işi isminin altında, eski istanbul kabadayıların dan olan babamın 5 sene önce yerini almış çok şükür adıma namertlik getirmemiş, silahımın namlusunu hiçbir masuma çevirmemiştim. Sadece bir kadına gücü yeten adamdan gelecek beladan mı korkacaktım.

"Bak gerek yok bu aksam yeterince yardım ettin zaten. Kızımın velayeti benim üzerimde olmasına rağmen devlet bile birşey yapamadı "

Ne adammış be. Zil çalınca Aysira korkup ellerime yapıştı.

"Geldi Cihat geldi, kesin beni takip ettirdi şimdi yanlış anlayacak"

Kaşlarımı çattım sinirden, nasıl da korkutmuş kızı sakince koltuğa geri oturmasını sağladım.

"Buraya kolay kolay kimse gelemez, ve emin ol benim yanımdaki birine kimse zarar veremez! Şimdi otur çocuklar gelmiştir çantanı getireceklerdi"