Bir Kadın Tanıdım...

13. bolum

Yeni bölüm geldiiiiii.....
Keyifli okumalar...

Sevgili okuyucularım o kadar vote atın diyorum ama siz yine de sessizce geçiyorsunuz hikayemden. Bu yüzde sınır koydum fazla değil 10 vote hemen yeni bölüm gelicek ......

Aysira'dan

Gerizekalı ben!
Ben ne diye elin adamını düşünüyorum ki sanki. Ayrıca adamın sevgilisi var sevgilisi bırak sevgilisi düşünsün yemeğini bakımını. Buraya gelmem bile hataydı zaten bana ne oluyor sanki? Yoktan yere kendimi tehlikeye atıyorum. Bir de bana sesini yükseltiyor 'EMANETMİŞİM' ona pehh...

Ama kalbim acıdı işte be. O aşkla bakan gözlerini sesini işitmiş ve üstüme alınmıştım. Bana seslendi bana öyle baktı sanmış ve kalbim varlığını hissettirir gibi atmıştı. Sonra ise o aşkın sahibinin başkası olduğunu anlamış kalbim bile kendiliğinden susmuştu.
Biliyorum yanlıştı yüreğim böyle sızlamamalı, canım böyle yanmamalıydı. Ama beynim hüküm süremiyor kalbim acısını iliklerime kadar hissettirerek yaşatıyordu gözyaşlarımı da kendine dert ortağı yaparak...

Gökşah'ın son sözünden sonra hemen evden çıkmış arabaya binmiştim yoksa karşısında ağlayama başlayabilirdim zira arbaya kadar bile zor dayanmıştım.
Sessiz hıçkırıklarımı susturamıyor ön koltukta oturan Lilay'ın bakışlarını üstüme çekiyordum.
Bakışlarından 'sus ağlama' dediğini anlıyorum ama durduramıyorum ki gözyaşlarımı. Benim sessiz iç çekişlerimle kisa sürede eve varmıştık yolda kimse ses çıkarmamış ağlamamın nedenini sormamıştı. Bahçe kapısından adım atar atmaz sanki kendi evime gelmişim gibi huzur kaplamıştı içimi. Sahi benim evim neresiydi? ölü sayıldığıma göre kara topraktı ama oraya bile gitmeme izin verilmemişti ki.

Evin içine girmeden bedenimi bahçedeki koltuğa attım. Moralimin bozuk olduğunu gören Lilay hemen Süleymanı yollamış Nihal'i yatırıp bana iş bırakmamıştı. Beni uğraştırmayıp yalnız bırakmasına içimden bir teşekkür yollayıp masanın üstündeki radyoyu açıp bir sigara yaktım. Şans bu ya öyle bir şarkı çıkmıştıkı Linet'in sesiyle içimdeki ateş daha da korlanmıştı.

Hep aynı hikâye gönlüm düşünce aşka
Her ayrılık aynı yalnız kişiler başka
Hep aynı heyecan aynı çocuksu hayal
Hep aynı her şey aynı sanki birbirine eş

Geçer geçer daha öncekiler gibi
Buda geçer neler neler geçmedi ki
Yine düşer deli divane gönlüm aşka
Aşka vurgunum ben

Hep aynı yalnızlık aynı tanıdık telaş
Ben böyle biraz deli sende biran öyle kal
Nasıl olsa

Geçer geçer daha öncekiler gibi
Buda geçer neler neler geçmedi ki
Yine düşer deli divane gönlüm aşka
Aşka vurgunum ben...

Benim aşkım hep mi geçmek zorundaydı. Geçer miydi sahiden? Ben hiç mi hem sevilip sevemeyecektim, aşkın sonsuzluğunu hiç mi yaşayamayacaktım. Hep yanlış kişiyi mi sevmek zorundaydım. Neden hep aşkın acısını ben yaşıyorum ya da Linet'in dediği gibi ben aşka mi aşıktım yoksa aşkı yaşatan kişiye mi? Offffffff...

Evet ben dul çocuklu bir kadınım, üstelik pisikopat bir eski kocam var şuanda da kızımın hasretini çekiyorum ve yinede bencilce Gökşah'a aşık oldum. Sırf sevgilisi var diye ona kızmaya hakkım da yok ama elimde degil ki o aşk dolu sözleri ve bakışları başkasıyla paylaşıyor olması nefesimi kesiyor işte acıtıyor canımı...
O nasıl güzel bir sözdür ya 'KANATSIZIM' o an kanatlarım olsa sırf onun olabilmek için kırardım kanatlarımı.