Bir Kadın Tanıdım...

6. bölüm

Keyifli okumalarrrr

Aysira'dan

Allah en dara düştüğün de dermanını da gönderirmiş benim de dermanım, çarem, umudum olabirmiydi bu adam?

Evet hayatımda ilk defa görüyordum bu adamı fakat bakışlarındaki güven ona inanmamı sağlıyordu yada ben okadar çıkmazdayım ki, denize düştüğümdeki yılana dost misali sarılıyordum.

Sonuç olarak en sona gelmiş ölümü seçmiştim ona güvenerek nekadar zarara uğrayabilirdim ki son bir umut, son bir çaba ne kaybettirirdi bana? .

Yıllar sonra ilk defa kalpten gelen bir gülümsemeyle baktım yüzüne.

" yapabilirmisiniz gerçekten?"

Gökşah sorumu yanıtlamamış, kalkıp Vural isimli çocuğun yanına gidip koltuğunun altına almış kafasına vuruyordu gülerek.
Yahu niye vuruyorsun çocuğa tamam ilk tedirgin etmişti beni, fazla konuşuyor du ama son umudumu vermişti bana şuan çocuğu evladım deyip bağrıma basasım var o derece içim ısındı.

Sorumun yanıtsız kalmasına bozulmuştum ama ağzımı açmaya yada ısrar etmeye korkuyordum, vazgeçerler diye gerçi Cihat'la uğraşabilermi bilmiyorum ama denemekten zarar gelmezdi.

Bir süre sonra bakışlar bana dönmüş üçüde kıpırtısız bana bakıyordu. Sessizliği bozan gökşah oldu.

"süleyman sen aysiranin çantasını uçurumdan at ama biraz kenara atki polisler bulamamış olsun, gelirken de şu polislerin peşinde dolaşan çocuk varya haber yapmak için onu kap getir koçum"

Hemen cüzdanımdan kızımın resmini alıp avucuma sakladım, çantayı uzattım Süleymam gülümseyip

"Abla başka özel bir şeyin varsa onu da al istersen"

"Hayır yok ama bir kalem kağıt alabilirmiyim, ailemin telefon numaralarını yazayım "

Kucağıma konan deftere annemim babamın, kız kardeşimin birde Cihat'ın numarasını yazdım zaten rehberimde onlardan başka birde komşumuz Nurten teyzenin numarası vardı.
Ah birde annemler var nasıl açıklayacaktım durumu, babamla hala aramız tam düzelmemişti ama annemle eskisi gibiydik, tekrar beraber calışmaya bile başlamıştık. Kız karşimse 18 yaşında olmasına rağmen kızımdan sonra tek dayanağım, tek arkadaşım olmuştu bu iki senede.
Çantamı Süleyman'a uzatınca Serat'la çıktılar Gökşah'a döndüm utana sıkıla.

"Şey ben nerede kalacağım ailemin yanına gidemem oraya Cihat gelir, zaten arada takip ettirip kontrol ettiriyordu adamlarına ne yapıyorum diye, of birde ne diyeceğim ben babama, şey babam biraz sert biridir ve aramız da bozuk şimdi hiç tanımadığım bir adam dan yardım bekliyorum dersem iyice bozulacak aramız.. Şeyy.. özürdilerim iyice başına bela oldum değil mi?"

Gözlerim dolupta tekrar aglamaya baslayacağım sırada kalkıp yanıma oturup telefonu elime tutuşturdu.

"Sşş.. yeter artık ağlama emin ol hicbir sıkıntı vermiyorsun bana, kalacak yeri düşünme aklımda bir yer var hem sana da iyi geleceğini düşünüyorum, şimdi sen babanı ara önemli bir konu oldugunu konuşmaya geleceği söyle birde gelen olursa kimseye senin aradığını söylemesin sonrasını ben halledeceğim merak etme."
Kafamı sallayıp babamın numarasını tuşladım 2 kere çalışın ardından babamın telaşlı sesini duydum.

"ALO"

"Baba benim Aysira"

"AH..KIZIM NEREDESİN SEN BUGÜN O CİBİLİYETSİZ GELDİ, KIZINIZ BUGÜN HAKKI RAHMETİNE KAVUŞACAK YARIN KARAKOLLARA HASTANELERE BAKIN NAAŞI COK BEKLEMESİN GÜNAHTIR DEDİ. NE OLUYOR KIZIM YÜREGİME İNECEKTİ"