Geziniyorum şehrin tozlu yollarında.
Hudut aldım seni bulmak adına.
Avuçların mıydı omuzlarımı tutan ? Bu işittiklerim senin sözlerin mi ?
Yine küfrettim yollara.
Çıkarmıyorlar beni sana.
Söyle hangi yolun sonundasın ? Kanat çırparak gelirim yanına.
Şimdi bu kış her mevsimden ayaz.
Ellerim donuk,gözlerim boş,sözlerim anlamsız...
Kalbim desen tuzla buz.
Biraz serperim bu asfalta,önüm açılır.
Ama...
Duruyorum.
Duruyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökte Ölüm Yokmuş
PuisiBana bir sonbahar fısılda senden başka masumiyetim yok,çocukluğum tek tabanca.Her şeyi geriye saymaktan yorgunum.Kaç intiharım varsa o kadar sevgilim var.İçimdeki tabiat sana doğru fırlama, çıplak elle tuttuğum bir elektrik teli bu muamma.
