Swear It Again

Chances

Mika's POV

Hanggang ngayon, pinag iisipan ko pa din ang tanong sa akin ni Kiefer.

Hindi pa din mag sink-in sa akin ang mga sinabi niya... na Mahal pa din niya ako.

For the past few days, alam niyo at aware naman siguro kayo kung sino ang ni li-link sa kanya diba? At sobra akong nasasaktan kapag may nagtatag sa aking picture nila.

This is why I hate getting attached sa known na tao. And now, nasa spotlight na siya, deeper than what he has before. Kilalang kilala na talaga siya. At ako? Ito... nahihirapan sa ganitong set up. Hindi ko alam kung bibigyan ko pa ba siya ng another chance... parang ganito lang: TAKE IT? or LEAVE IT? ganyan lang kasimple.

Ayoko sanang may pagsisihan ako sooner or later.

Since wala naman akong ginagawa, pumunta muna ako sa simbahan. Alam kong dito, for a mean time, I can find peace in heart and mind. I know, isa siya sa makakatulong sa akin to solve this.

I knelt down and prayed.

Lord,
You know what WE've been through... ups and downs... both of them really challenged us. Pero this time, Lord... kung para sa akin si Kiefer, ibigay mo na po siya sa akin. Ayaw ko na pong makasakit at masaktan pang muli. Itinataas ko na po sa inyo ang lahat lahat. Salamat po.

I stood up and fixed myself.

Dumiretso naman ako ng dorm kasi mamaya may training pa kami.

When I got at the dorm, I saw Ara and Kimmy. Parang iniintay talaga nila ako.

"Daks!" Bati ko.

"So hangin lang pala ako dito?" Kimmy said.

"Hahaha. Ito naman, tampo agad? Mishu immy!" Tugon ko naman agad.

"Kung hindi pa sasabihin. Nakakatampo na talaga." Then she made a paawa look.

"Daks. Is it true?" Ara asked. Ang seryoso ng face niya, as in ah? Parang kinakabahan ako sa lagay nito ah.

"Ha? Ang alin?" I answered and asked. Hindi ko alam kung alin ang tinatanong niya.

"Miks nman! Are u insensitive o ayaw mo lang talaga sabihin sa amin? Daks We're your bestfriend di ba? Natatandaan mo pa ba? Hello Mikang!!!!" Ara said. Nagtaas na ng boses ang Daks ko. Pero as in, hindi ko pa din maintindihan.

"Yes I know that you guys are my bestfriend and yes I can still remember you. As far as I know, wala namang nangyayari sa akin na dapat maging sanhi ng pagkakabura ng pangalan niyo sa memorya ko. But please instead of saying that nonsense words... can you go straight to the point? Alin ba tlaga ang sinasabi niyo?" I said. Nag iba na din ang tono ng boses ko.

"ARE YOU AND KIEFER TOGETHER AGAIN?" They both asked. Both having an angry faces! -.-

"Wa...wait. Saan niyo naman nahugot yan? Saan niyo nakuha?" Naguguluhan na ako.

"Just answer us please! Sa ikinikilos mo parang hindi mo kami kaibigan. Kelangan pa ba na sa iba namin malaman ang lahat? Gosh Miks! Anong nangyayari sayo? Kaya naman in the first place, ayoko jan sa Ravena na yan eh. KIEFER to be specific!" ara

Paulit ulit kong naririnig ang mga sinabi ni Ara. Lumabas na ayaw niya kay Kiefer, una pa lang. But hey... of course may tiwala naman ako sa kanila noh.

Malapit na. Konti na lang paiyak na ako sa mga sinasabi nila sa akin.

"Teka lang Daks ah. Hindi ko alam ang mga sinasabi niyo. And to answer your question, NO. Hindi kami. Kung sa tingin niyo wala akong tiwala sa inyo dahil hindi ko sinabi, nagkakamali kayo. Kasi wala naman talaga akong dapat ipaliwanag at sabihin sa inyo. Kayo pa din ang pipiliin ko over Kiefer. Pero sa nangyayari ngayon, hindi ko alam. Kayo na ang nagsabi na Bestfriends ko kayo. Pero it seems like kayo yung walang tiwala sa akin. Why would you believe sa mga chismis ng iba? And then putting me in this kind of position? Tama na please lang. Sobra na akong nasasaktan. Si Kiefer... tapos kayo? Sino pa ang tatakbuhan ko? Sino pa ang lalapitan ko? Where are the Good people around me?" i said before I walked out.

Hindi ko na napigilan ang mga nasabi ko. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Masama man ang term pero jinudge nila ako.

Right after that heart breaking moment, I heard my phone rang. One message received. And when I looked at it, it's Kiefer.

From: Kief
Hello Mika. U free today? Baka pwede ka? Labas tayo? ;) Miss you po!

Upon reading his message mas nawalan ako ng gana. So I sent him a reply na lang para hindi na mangulit pa. Knowing kiefer!

To: Kief
Ain't free. Sorry.

After sending, I turned my phone off. Since dala ko naman ang sasakyan ko, Nag ikot ikot na lang ako. Yung tipong nag gagala ng walang patutunguhan. Gusto kong hanapin ang sarili ko. Gusto kong may mapag labasan ng sama ng loob ko.

Around 5:30 pm na. So I decided to stop at Moa. I sat and look as the sun sets.

Sa kakaisip ko, hindi ko namalayan na umiiyak na pla ako.

"Mind to tell me why you're crying?" I looked at the person who says those words... and I was surprised when I saw Kiefer... handing me his handkerchief.

"Pa... paano mo nalaman na nadito ako?" i asked as I look far away. Not meeting his gaze.

"My heart found yours" Tipid niyang sagot.

"So, mind to tell me why my not so little lady is crying?" He said and sat beside me.

Instead of answering his question, I just hugged him instead. Yung mga luha ko, ayaw na namang tumigil.

He hugged me in return. I know na alam niya kung ano yung kailangan ko talaga.

"Hindi ko na maintindihan ang nangyayari. Ang alam ko lang, sobra na akong nasasaktan ngayon. Hindi ko inakala na masasabi yun nina Ara sa akin. Kief..." I said after kong umagwat sa pagkakayakap sa kanya.

"Shhhh... mika, baka naman nabigla lang sila. Hindi nila sinasadya. Please let them explain." Kief answered.

"No kief. Hindi eh. Kilala nila ako. Bakit ganun..." at umiiyak na naman ako.

"Everything's happen for a reason di ba?" He asked. I just nodded.

"O ibig sbhn, may dhilan kung bkit yan nangyayari."

I just remembered yung ipinagdasal ko kanina.

Lord, is this the sign na he's for me? Sana totoo na to.

"Kief... do you still love me?" I asked shyly.

"Hays... the question na paulit ulit na and to be honest pabago bago din ang mga sagot ko. To be honest again, HINDI.

HINDI nawala ang pagmamahal ko sayo. Araw araw nadadagdagan pero paglayuin man tayo ng tadhana, HINDI nawala yun. Andito pa din (and he pointed his heart) Mika pa din ang isinisigaw niyan. Ngayon, pwede ko bang ibalik ang tanong sayo? Mahal mo pa ba ako?"

Siguro ito na ang tamang panahon para sabhn ang lahat lahat sa kanya.

"... Yes Kief. Mahal pa din kita. Walang bawas." I answered.

He hugged me. He kissed me. And I responded naman.

Sa konting oras, nawala yung mga problema ko. Yung mga iniisip ko..

He's worth the second chance. I let US give another TRY.

----
Hello. Sorry natagalan ang ud hehe ;) So busy this upcoming days. Tambak projs and mag periodical pa kami. Salamat sa mga nagbabasa nito
;)

LORD. Yung prayers ko po ah? ;)
Lovelove,