Swear It Again

Going Back

"Oh ano bebe mika? Sure ka na ba na aalis na kayo bukas?" Tanong sa akin ni Ate aby. Yes, nag decide na ako na bumalik na kami sa America, since that's where we belong. ;) Yun yung "Home" para sa amin. I mean, second home. Pilipinas pa din kasi talaga ang HOME para sa amin eh.

"Yes ate, sure na ako. Ayos na naman kami eh. Salamat kasi pinatuloy mo kami dito ni Baby Niofi. Hindi lang kaming 2, pero ang buong pamilya ko. Maraming Salamat talaga ate." I said then hugged her. She hugged me in return.

"Walang anuman bebe. Basta tatandaan mo, laging bukas ang bahay ko para sa iyo, para sa inyo. Pero hindi ibig sabihin nun ay tatakasan mo na ang mga problema mo. May asawa ka na. Mag asawa na kayo. Hindi pwedeng iisa lang ang nagawa para mag work ang relasyon niyo. Kelangan parehas kayo. Kayanin mo. Kakayanin mo. Makakaya mo. 2 na ang anak niyo. Ha, bebe? Mahal na mahal kita at ayaw kong nakikita kitang malungkot at umiiyak. Normal lang yan at hindi maiiwasan pero as your ate, masakit para sakin. Ingat kayo don, mamimiss ko kayo lalo na ang batang makulit. Hehehe. Loveyou bebe girl."

"Ate naman eh. Aalis na't lahat paiiyakin mo pa ako. Salamat talaga ate. Ingat kayo dito. Kapag nag bakasyon, dalaw ulit kami dito. Walang problema sa pera, kasi malaki ang naitulong mo sa amin. loveyoutoo ate."

Ang sarap sa feeling na simula nung college, ganito na yung turing nila sa akin. Kailanma'y hindi nagbago yun. Laking pasasalamat ko talaga kasi naging parte sila ng buhay ko. Ng buhay namin. Tatanawin ko itong napakalaking utang na loob.

Ayos na ang gamit namin nina Kiefer. Bukas, 4am ang flight namin going back to America. Miss ko na din ang Pilipinas, pero hindi pa ito ang tamang time para bumalik dun. Ayaw na din ni Kiefer mag stay dun for good kasi may mga bagay at pangyayari kaming iniiwasan. Bisita at bakasyon na lang siguro, soon.

Pagdating ko sa room namin, I saw kiefer carrying our little phenom. Pinapatulog na niya. Si Niofi naman, ayun tulog na. Napagod siguro. Maghapon na iginala ni Ate Aby kasi mamimiss daw niya ng sobra. Nag shopping pa silang 2. Hehe. I just can't contain the happiness that I am feeling right now. God blessed me with so much blessings in life, kaya naman super thankful ako. Though sometimes, may hindi pagkakaunawaan, hindi pagkakaintindihan, tampuhan, awayan, we can still managed to deal with it. Ate Aby's right. Dapat hindi ko tinatakbuhan ang problema. Kelangan, kaming 2 ni Kiefer ang magtulong para maayos 'to. May anak na kami, kelangan lahat ng gagawin ko, iniisip ang kapakanan nila.

Sa lalim ng iniisip ko, hindi ko namalayan na katabi ko na pala si Kief. Kung hindi pa siya yumakap sakin.

"Lalim naman ata ng iniisip mo babe? Ano po yan?" he asked me.

"Wala naman. Mamimiss ko lang tong lugar na 'to hehe." I answered. One of the reasons na din yun noh! :P

"Babalik tayo dito, sure yun babe."

"Gusto ko yan! hehe, salamat kief ah."

"For what?"

"For being so understanding always."

"Suus, takot at ayaw kong mawala ka sakin no. Lahat lahat gagawin ko basta sakin pa din ang balik mo." He answered then gave me a quick smirk.

"Hays yan tayo eh. Hahahahaha" I said then laugh.

"Tulog na po tayo. Maaga pa tayo bukas. Good night babe. dream of me, iloveyou so much."