KADERİNE RAZI GELME (Bölümler yazmakta olduğum kitaplar tamamlanınca gelecektir)

GELECEK BÖLÜMLERDEN ALINTI

                  

"Neden beni kurtardın o zaman bıraksaydın ya beni yalnızlığımla?" diyen genç kızın yüzünden yaşadığı hayal kırıklığı okunuyordu.

"Bir kez olsun bir insanın gördüğü en güzel renk olmak hayatındaki en büyük dokunuş olmak istedim."

"Bencilsin! Sahte hayatında kötü biçtiğin rolleri oynuyorsun. Bana bu hayatı verip kalp kırıklıklarımı aldığını sanıyorsun ama en büyük kalp kırıklığım oldun."

"Üzgünüm yapamam..." genç adam yorgun ve bitap bir halde kurdu bu cümleyi.

"Korkaklık içine işlemiş ama seninki yalnızca kalbinin bir vuruşunda saklı. Kalp atışlarını saklıyorsun benden. Anla artık kalbin atmazsa zaten korkacak bir şeyin kalmaz. Kimsesizlik zor değil mi? Bana yönümü kaybettim bilinmeze yürüyorum demiştin ya aşk bir yol değil mi?"

"Korkak değilim ben! Senin gibi küçük bir kızla beraber olacağımı mı sandın? Bana bak çevremdeki kadınlara bak!" deyip alaycı bir kahkaha attı genç adam amacı mavi gözlerdeki umudu söndürmekti. Olmazdı onlar olamazdı.

Genç kız o an kahroldu. O an yitip gitmek istedi daha önce de duymuştu bu tip sözler, görmüştü gözlerdeki iğrenmeyi acınmayı ama sevdiği adamın ona bunu yapması öldürdü onu, nefes alamadı. Bir kez burukça gülümsedi ve kapıyı açıp odadan çıkarak kayboldu gözden. Kuracak cümleleri yanmıştı o sözlerle. Yangından kalan dumanlar da kalbini zehirleyip öldürmüştü.

Genç adam bu sefer oldu dedi, başardım. Ama neden mutlu değilim diye düşündü, canı yanıyordu. Olsun dedi bitti artık. Ancak bilmiyordu ki çok değil birkaç saat sonra hayatındaki en büyük pişmanlığı yaşayacağını. Geri dönmek istediğinde inatçı kalp kırıklarının önünü tıkayıp onu çıkmaz sokaklara mahkum edeceğini.

Şüphesiz ki hayat sürprizlerle dolu bir yapbozdu en olmadık yerde tekrar biraraya getiren ve bütün bir resim oluşturan. Peki, onlar ne zaman bir olacaktı? Geçmiş ne zaman geçecekti?