KADERİNE RAZI GELME (Bölümler yazmakta olduğum kitaplar tamamlanınca gelecektir)

GİRİŞ

Gökyüzü kan ağlıyordu ruh hali de onunla anlaşmış gibiydi. İçi kan ağlıyordu zaten bu onun mahkumiyetiydi. Dokunduğu her şey ölüyordu tıpkı sonbaharın değdiği her yaprağın ölmesi gibi. Bulutlu bir günde güneş araması mıydı çocukça olan yoksa nefes almaya devam etmeyi seçmesi mi yaşanan onca şeyden bitap?

Çaresizlikten ev bellediği o sıçan yuvasına yürüyordu. Bildiğiniz sıçan yuvasıydı orası unutulan merhametin, insanlığın saklandığı; ama aynı evde onunla bir yabancı gibi yaşadıkları. Zira daha hiç hissetmemişti bu duyguların dokunuşlarını. Sokaklar aynıydı, insanlar aynıydı o da aynıydı aslında. Biraz silik biraz sönük. Kısacası hiç kimse. Hayatın silgiyle sildiği yanlış bir paragraf gibiydi. Kendi kendine güldü. Yanından geçen insanların alıştığı acıyan bakışlarına ve bazılarındaki insafsız iğrenmelerin yanına şaşkınlık da eklendi. Herhalde onu deli sanmışlardı. Keşke öyle olsaydı da unutsaydı biraz. Keşke...

Uzun zamandır kaçıyordu. Sokaklara düşmüştü, sokaklar evi olmuştu; İstanbul labirenti. Çıkamıyordu içinden. Her girdiği yol çıkmaz sokak çıkıyordu. Müebbette mahkum bir suçlu gibiydi suçu ise belki de yalnızca yaşamaktı.

Dalgınlıkla yürüdüğü yol az sonra onun için yeni bir başlangıç olacaktı. Karşıdan karşıya geçmek için etrafına bakmadan dalgınca büyük bir adım attı. O adım ona yeni bir hayat verecekti. Duyduğu korna sesiyle dondu kaldı ardından da acı bir fren sesi duydu. Zaten son işittiği bu son hissettiği de başı başta olmak üzere vücudunun çeşitli yerlerindeki acılardı. Yüzüne düşen yağmur tanelerinin ardından baktı gökyüzüne. Düşündü gözleri kapanmadan umarım bir daha açılmazlar; diledi yaratandan son gördüğü bu gri gökyüzü olsun, kasvetli bir günle ıstırabı son bulsun. Gerisi karanlıktı...

Tanıtımda da belirttiğim gibi bölümlere ne zaman başlarım bilmiyorum. Gelen tepkilere de bakarak beğenilirse yazmaya çalışacağım. Ama aksi durum söz konusu olursa zamanla yazacağım.Şunu belirtmeliyim ki kesinlikle bu hikaye tamamlanacak. Çünkü benim ilk göz ağrım. Her ne kadar burada yayımladığım ilk hikayem olmasa da yazdığım ilk hikaye ve benim için değerli.