Zagubione Dusze /Jeff The Killer

Rozdział 5

-Obiecałaś mi powiedzieć czemu akurat mnie wybrałeś i skąd wiedziałeś, że podołam zadaniu.

-No dobrze, więc wybrałem sobie ciebie na moją następną ofiarę i zacząłem cie śledzić. Wybrałem tą noc. Tą, w której zginęli twoi rodzice. Widziałem wszystko. To jak się na nich zdenerwowałaś... Nie, raczej wściekłaś. HAHA. Wzięłaś nóż. HIHI. I zabiłaś ich z uśmiechem na twarzy. Robiłaś to z takią pasją i gracją. HAHA. A potem tak jakbyś przypomniała sobie, że to nie legalne. Zasmuciłaś się, umyłaś nóż i zaczęłaś ryczeć tak jakbyś to nie ich zabiła. Zadzwoniłaś na policje a potem do swojej kuzynki, że twoi rodzice umarli w wypadku... Tak wciągnęłaś się w swoją wersję, tak chciałaś żeby była prawdą, że ją urzeczywistniłaś. HIHI. A następnie to samo zrobiłaś dziś. Zabiłaś swoją kuzyneczką... Wiedziałaś, że skądś znasz dom jej matki co nie? Ale wymazałaś go z pamięci tak jak swoją kuzynkę.. HIHIHIHIHAHAHAHAH jesteś niesamowita.... To dlatego ciebie wybrałem. Ale mam pytanie, czy teraz gdy znasz prawdę odezwie twa druga natura i odważysz się zabić kogoś znowu?

To co powiedział, nie wstrząsnęło mną. W głębi duszy po prostu o tym wiedziałam. Tak jak wiedziałam, że nienawidzę tych ludzi, których zabiłam. Dlatego się ich pozbyłam. Ale ze mnie hipokrytka. Wcześniej mówiłam o tym jaka jestem biedna, iż wysłali mnie do czubków bo zawadzałam, a teraz okazuję się, że przez cały czas robiłam tak z innymi. Rożnica jest taka, że oni nie wrócą. Wiecie co. Ja chyba naprawdę jestem psychopatką, bo to zrobiłam podoba mi się i łaknę więcej. Moja ciemna strona wygrała. A co mi tam. Stanę się postacią. Może i złą. Ale znaną na taką skalę jak Jeff czy Joker. Nie przepadnę w zapomnienie. Będę żyć wiecznie. Choćby jako koszmar. To tak jakby być nieśmiertelnym

-Hah oczywiście, że tak.

Więc od dzisiaj oficjancie stałam się mordercą psychopatą...

Przepraszam, że taki krótki... W następnym będzie się więcej działo....