Içim'deki acı yerini sonsuz bir öfke ve nefret'e bırakmıştı.
Bir insan boşuna kötü olmuyormuş... Bazen kendime bakıp ben nasıl böyle oldum? Diyordum.
Sahi ben nasıl böyle oldum? Nasıl bu hale geldim? Ufacık yerde gördüğü karıncayı bile incetemeyen ben...Armina Işık, şimdi bir insan'dan intikam almayı düşünüyordum.
Lakin bu hayattan anladığım ve öğrendiğim tek birşey varsa oda dünya'nın adaleti olmadığıydı.
Herkes kendi adaletinden sorumludur ve benim adaletimde bana bu acıları yaşatan herkesin ben ne yasadıysam onların da yaşamasıydı.
Neslişah'ın sayesinde artık iyilesebilecektim. Eski halime geri dönüp kız kardeşlerimin yanına dönecektim. Bu bile mutlu olmam için bir nedendi.
Sıfırdan yeni bir hayata başlayabilirdim. İçinde sadece ben ve kız kardeşlerimin olduğu...
Yine temizliğe giderdim zaten zengin olmaya alışamamıştım.
Pahalı kıyafetler, lüks yerler bana uygun değildi. Ben eski pazardan alınmış kıyafetlerimle mutluydum. En azından derdim tasam yoktu.
Artık mutlu olmayı hakediyordum. Eski hayatıma dönmeme sayılı günler kalmıştı.
Murat odam'a girerek beni düşüncelerimden böldü.
"Rahatsız mı ettim?"
Gülümseyip "tabiki hayır gel lütfen." dedim. Yatağımın kenarına oturdu.
"Durumunu ankara'daki hocama anlattım orada vücudunda ki bütün zehiri yok edecek yeni bir panzehir hazırlamayı teklif ettiler. En az bir hafta sonra ilaç burada olmuş olur ve bizde tedaviye başlarız. Bir hafta dayanabilir misin?"
Bir aydır ölümü beklerken şimdi tekrar yaşam beni kucaklamak için bir hafta istiyordu benden. Buna nasıl hayır diyebilirdim ki?
Gülümseyip "bir aydır burada yaşıyorum bir hafta'dan birşey çıkmaz beklerim tabi ki." dedim.
"İyi o zaman gideyim de onlara hemen haber vereyim ilacı hazırlamaya başlasınlar." dedi ve yanımdan ayrıldı.
Bir kaç saat sonra birisi kapımı tıklatıp başını kapının arasından uzattı.
"Ben geldim."
Neslişah'a gülümseyip "hoşgeldin." dedim ve yerimde doğruldum.
Elinde bir kutu vardı bana doğru uzatıp "bunu sizin için aldım seversiniz diye düşündüm." dedi. Kutunun içersinde birbirinden güzel kurabiyeler duruyordu. Eminim hepsi'ni neslişah güzel elleriyle hazırlamıştı çünkü bunları sevdiğimi biliyordu.
Gülümseyerek "teşekkür ederim çok naziksin." dedim.
Sağ tarafıma geçip yatağımın kenarına oturdu ve "süt'de aldım kurabiyelerin yanında güzel olur." dedi.
"İçerim tabi çok teşekkür ederim ama bu sıralar pek iştahım yok kusura bakmazsın dimi?"
Gülümsedi. "Olur mu öyle şey sen kendi keyfine bak."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın içindeki canavar
Tiểu Thuyết ChungArmina ışık, 19 yaşında babasinin borclari yüzünden sirf kardeslerinin hayatini kurtarmak adina turkiyenin en büyük mafya babasinin veliahti Aras Tekelioglu'nun eline düşmüş bir kurbandır. geri dönülmez bir yola girdigini düşünürken ilginc bir anlaş...
