Rox's Pov
Nakatitig Lang ako sa kanya. Pagkatapos ng ilang minuto. Dumiretso ako pasakay sa kotse ko. Ilang saglit pa, sumakay din sya ng walang sabi sabi. Pinaandar ko na ang engine. Hindi parin ako nagsasalita. Hindi rin naman sya nagsasalita. Hindi ko alam Kung Saan ako pupunta. Nablangko ang pagiisip ko.
" Rox. I need to tell you something." Finally nagsalita na sya. Hindi ako nagsalita. Hanggang sa makarating kami sa school. Nasa parking na kami ngayon. Bumaba ako.
" Rox. We need to talk." Sinundan nya ako. Tumigil ako sa paglalakad. Wala naman nang tao dito.
" Go ahead... Sabihin mo na lahat ng mga kasinungalingang ginawa mo." Cold na sabi ko. Hindi ko na alam ang irereact ko. Hindi naman ako tanga at bingi,para hindi maintindihan at malamam kung ano man ang mga narinig ko kanina. Ang hindi ko maintindihan ay, bakit?
" I'm sorry..." Sya. Nakatalikod ako sa kanya. Kaya hindi ko nakikita kung anong itsura nya. At kung sincere sya.
" Patawarin mo ko.. Nagawa ko lang naman yun.. Kasi..." Pinutol nya ang sasabihin nya. Humarap ako sa kanya.
" Kasi ano?" Cold parin ang pagkakasabi ko. Bakit ganon? Wala akong maramdamang sakit?
" Kasi akala ko hindi ako... Mapapamahal sayo. Sorry.. Hindi ko alam na pagsisisihan ko pala sa huli ang lahat ng mga ginawa ko sayo.... Pero maniwala ka... Kung may hindi man ako pinagsisihan ay yun ang mahalin ka..." I saw a tears falling through her eyes. She's looking at my eyes.
" So niloko mo lang ako? All these years kasinungalingan lang lahat? Paano mo nagagawa yun? Paano mo nakakayang ilihim saakin..sa taong tunay na minahal ka.. Yung nageeffoert para makasama ka lang. Yung taong ginawa ang lahat para inyo...Ha? . Hindi mo ba naisip kung ano yung mararamdaman ko. ? At narinig ko pa na laro lang lahat. At pustahan! Jillianna! Hindi ako bagay na pinaglalaruan. Tao rin ako!" Napataas na ang boses ko.
" Rox. I'm so sorry.. But believe me , I regretted it. I realize that I already in love with you. At nakokonsensya na ako. Kaya ko to sinasabi sayo... Kasi ayoko nang patagalin pa lalo ang pagsisinungaling ko sayo. Mahal mo naman ako diba? Please. Alam ko Hindi mo ko matitiis." Naglakad sya palapit sakin. Umiiyak sya. She hugged me. But I didn't response. I gently pushed her.
" Ewan ko ba.. Kung bakit pinipilit ko parin ang sarili ko na mahalin ka. Kahit alam ko naman na...niloloko mo na ako. Ewan ko, Kung bakit nagpapakamartyr ako. Eh halos harap harapan na nga yung panloloko mo. Alam mo nung narinig ko yun kanina?... Wala akong maramdamang sakit.. Alam mo Kung ano yung nararamdaman ko?... Galit." I still can see a tears that falling to her eyes.
" Galit sa sarili ko. Kasi Hindi ko kayang ilabas yung tunay na saloobin ko. Hindi ko kayang sabihin, Kung ano yung nararamdaman ko. Pero at the same time, sayo. Yung pakiramdam na,Alam mo na Wala nang patutunguhan yung relasyon nyo. Pero gumagawa ka parin ng paraan para maging okey lang lahat." Nararamdaman ko na malapit na ring tumulo ang luha ko.
" Akala ko ang pinakamasakit ko nang maririnig sayo ay yung salitang 'let's break up' . Pero Hindi pala... Masakit rin pala yung sabihing mong 'mahal mo na ako',kanina lang. Kasi narealize kong..all these time... Wala ka naman palang sinabing totoo, wala ka naman palang sinabing seryoso saakin,kasi nga laro lang ang lahat. " I can feel a tears that falling into my eyes. Sht lang!
" Alam mo, napakaselfish mo. Sorry ha. Pero yun ang totoo. Siguro nga wala na talaga akong pakialam kung magbreak na tayo. Dahil habang tumatagal nawawala na rin yung nararamdaman ko para sayo. " Aalis na Sana ako pero hinawakan nya ang kamay ko.
" Rox,please....babe. Please don't break up with me. I'm so sorry. Mahal kita. Totoo to. Please. I gave up my boyfriend for you. Kasi ikaw na yung mahal ko. Please ,let's start over again. I promise hindi na ako masisinungaling ulit." tumingin ako sa kanya. Umiiyak parin sya.
" Hindi na ganon kadali yon. As I have said, Wala na akong pake Kung anong nararamdaman mo para sakin......Hindi na kita mahal." Sabi ko at hinila ko ang kamay ko na hawak Nya at umalis na. I left her. Alone. I don't easily leave a girl like that. Pero napuno na ako eh. At least nalabas ko na yung tunay na nararamdaman ko. Halo halo parin yung emosyon ko. May part sakin na.. Natutuwa,nagagalit,nalulungkot... Hindi ko na Alam Kung Anong gagawin ko. Ewan ko ba.. Kahit na nalabas ko na yung saloobin ko. Parang Hindi parin ako kontento. May bumabagabag parin sa isip ko. Haaay.
Kinabukasan*
Xhan's Pov
Nandito na ako sa tambayan ngayon. Wala. Ang aga ko kasi nagising eh. Halos Hindi na ata ako nakatulog. Hindi ko parin alam Kung Anong gagawin ko. Sasabihin ko ba sa kanya o hindi. Kapag sinabi ko alam Kong masasaktan sya. Kapag Hindi ko naman sinabi, parang ang laki na ng kasalanan ko sa kanya.
Eto. Nagpapatugtog nalang ako ng gitara.
" Xhan." Nagulat ako ng may magsalita. Si Howard pala.
" Oh. Kaw pala. nanggugulat ka naman eh. Bakit ba?" Ako. Tinuloy ko nalang ang I-strum ng gitara. Naramdaman Kong tumabi sya sakin dito sa sofa.
" Alam ko naman wala akong pagasa sayo." Sya." Pero sincere talaga ako. Gusto kita Xhan. Sana wag mo nang gawing biro yon. Tsaka Kahit na alam ko iba naman talaga yung gusto mo, at friend Lang ang tingin mo sakin. Masaya ako kapag nakikita Kitang Masaya.Pero malungkot din ako kapag yung Alam ko na may tinatago kang sikreto na nahihirapan kang sabihin. Tulad ngayon,alam ko May problema ka. Pero tinatago mo lang yung emosyon mo." I look at him with a confused look. Ewan. Bakit ba ganito to sakin ngayon?
" Wag mo na akong alalahanin. Ok lang ako." Sabi ko. Pilit umiiwas ng tingin sa kanya. Dahil Alam ko kapag tumingin ako sa kanya,makikita Nya sa mata ko na HINDI talaga.
" Xhan. Pwede mo din naman akong maging bestfriend diba? Sana nga ako nalang yung naging bestfriend mo. Baka sakaling ako din yung mahalin mo." Makahulugang sabi nya. Hindi nalang ako nagsalita. Wala rin naman akong masyadong maintindihan at masabi. Kasi siguro,lutang ako ngayon.
" Sige alis na ako. Baka gusto mong mapagisa eh." Tapos umalis na sya.
Sam's Pov
I'm here now sa may cafeteria. When I saw Howard sitting alone sa isang table. Mukhang he's serious. Nakatulala lang sya, at parang malalim ang iniisip. I don't know why but the're in my mind that saying na pumunta ako sa kanya. Pero ayoko naman, Baka makaabala ako sa mga iniisip Nya. Or kaya, awayin nya ako. Ganon naman kami dati diba?.. I wish nga sana ganon nalang kami Kahit parati pa.
I sit in front of him na upuan. eh Wala eh. Di napigilan ng paa ko. Napatingin naman sya sakin. Serious parin sya.
" The're no vacant na kasi Kaya I'm gonna sit here nalang." I said. Hindi naman sya nagsalita. Tumungo nalang sya at parang nagiisip na naman. Dumaan din ang ilang minuto. And I can't take it. Cause it's too silent between us.
" Ehem... Ahm.. Where's your...other friends?" Wala akong maisip na sasabihin. I don't know kung dapat ko ba syang tanungin if why is he so quiet today... Cause usually naman Makulit at bright yan.
" I don't know." He said. At least he already spoke.
" Are you ok? You look so sad kasi eh.." Hindi ko na mapigilang magtanong. Tumingin sya ulit sakin. I can see his sadness in his eyes.
" I don't know. Should I feel sad because she can't feel the same way as mine for her. Or glad because, she didn't rejected me." He said.
==========================
Sh@nsh@n-
