Rox's Pov
Daig ko pa ang bilanggo. Nakakulong lang ako sa bahay ko ng almost 2 months na. Sa kwarto lang ako lagi. Hindi dahil ayokong lumabas kaya ako nakakulong hanggang ngayon...
Flashback*
-I month ago
" Rox! Anak!" Nagising ako ng marinig ko ang boses ni nanay Laura. Kumakatok sya sa pinto ng kwarto ko. Bumangon ako at binuksan ko yung pinto.
" Ano po yun nay?" Pumasok sya sa loob.
" Ang...dad mo,pinapatawag ka. Kadarating nya lang kaninang umaga at..." Tumigil sya at tinitigan muna ako. " kasama ang mommy mo." Hindi na ako nagulat. Sinabi sakin noon ni dad na sa susunod na pupunta sya dito kasama na nya si mom.
Naligo na ako, nagbihis at nagayos. Kahit na hindi naman ako masaya na makita sya. Kailangan eh. Pero sa totoo Lang, may part rin naman sakin na gustong makita ang mukha nya. I've never seen her face since dumating ako sa dito Pilipinas.
Pumunta na ako kung saan ang mini office. Nandon daw kasi sila sabi nanay Laura. Hindi ko ba alam kung bakit kinakabahan ako.
" Son." Salubong sakin ni dad sabay hug sakin. Pagkadating ko don. Nakita ko na rin ang aking tunay na ina sa wakas.
" Rox? " She copped my face. Parang sinisipat nya ang mukha ko. Tapos hinug din nya ako.
" Son. You really grown up." Sabi nya habang nakayakap sakin. Hindi naman ako makagalaw, ni makaimik. Halo-halo yung nararamdaman, nung marinig ko yung 'son' mula sa kanya .Kumalas sya sakin. At hinawakan ulit ang mukha ko.
" Naneun adeul-i dangsin-eulbogo neomu haengboghada." ( I am so happy to see you,son). Sabi nya ng may saya sa mata nya. Habang nakatingin sa kanya, sa mukha nya. After 8 years, parang walang nagbago sa mukha nya, parang hindi tumatanda yung mukha nya. And also, hindi man ako masyado nang marunong magsalita ng Korean language. I can still understand naman.
Hindi parin ako makaimik. Naupo kami sa couch dito sa mini office.
" We're going to tell you the purpose why we're here." She said.
" Rox, I've been thinking for this before that it won't be easy for you..." Dad said. Still, I'm not comfortable to talk. Kaya hinintay ko nalang yung sunod nyang sasabihin.
" But when I've heard about you two, I think it won't be hard for you guys too." Naguguluhan na ako. Ano daw? Kaninang sinabi 'it won't be easy for me' ngayon naman ' it won't be hard for you guys'. What was that means?
" What are you saying dad? Can you just be straight to the point?" I said.
" We decided to have an arrange marriage between you and the daughter of our business partner, Mr. Ramires. " Mom said. Nagulat ako. Arrange marriage? Nagdecide sila ng hindi manlang ako sinasali. Eh tengena... Akala ko tungkol sa pagpapatakbo ng business nila. Hindi manlang ako ininform na tungkol pala to sa pagpapakasal. Sa totoo lang, Hindi na nga dapat ako magtaka eh. Basta tungkol sa business, may arrange marriage. Puro yaman ang alam. Akala ko pa naman, pumunta dito ang ina ko kasi...gusto nya lang ako makita. Well, hindi naman nga sya magsasayang ng oras na pumunta dito, kung hindi tungkol sa business.
