The Werewolf Luna

~2~

Hoofdstuk 2 – Alec

Ik begon nu toch echt mijn geduld te verliezen met Charlie. Na zoveel oefenen was ze nog steeds niet veranderd in haar wolvenvorm. Maar ze deed haar best niet. Na een paar minuten hield ze het altijd al voor bekeken. Nu stond ze terug in de tuin. Het was net begonnen met regenen maar ik dacht er niet aan om haar naar binnen te brengen.

Ik dronk van een glas water terwijl ik vanuit de keuken naar haar keek. Ze had haar handen in vuisten gebald. Haar haar zag er nat uit. Zuchtend liep ik naar buiten. Ik kon het niet aan om haar daar alleen te zien staan. Haar ogen waren gesloten, maar toch zag ik de woede.

" Char? " Ik legde mijn arm om haar heupen heen en trok haar tegen me aan. " Wacht tot de regen stopt. Straks word je nog ziek " Ik liet haar niet antwoorden en trok haar mee naar binnen. Daar haalde ik een deken en legde het rond haar heen. " Hoe lang wil je nog dat ik blijf proberen? Het lukt me niet " Ze liet zich in de zetel ploffen en hief haar benen op, om haar armen erover heen te slaan.

" Misschien komt het omdat Alec bij je in de buurt is? " We draaiden beiden ons hoofd naar de stem toe. Lewis stond in de deuropening. Armen over elkaar gekruist. Hij keek van de ene naar de anderen. Omdat we niet reageerden ging hij verder. " Het is nu eenmaal een feit dat mates wanhopig worden als hun mate niet in de buurt is. De kans dat Charlie's wolf tevoorschijn komt als jij weg bent is groot. Ze zal Charlie terug naar je toe willen brengen "

Een deel van me zag in dat Lewis zijn plan misschien wel zou kunnen werken. Alleen ging dat niet makkelijk worden. En mijn eigen wolf zou ook afzien. " Dan doen we dat toch gewoon? Als dat kan helpen om te veranderen " Charlie zag het misschien toch te rooskleurig. Ik had al een paar keer gezien hoe mates reageerden op de dood van hun mate. Lang zou ik het niet kunnen uithouden, dat stond vast.

" voila, dat is dan geregeld " Lewis had een brede glimlach op zijn gezicht. Twee tegen één ... " Ga maar vlug pakken Charlie. Hoe sneller je hier weg bent hoe beter " Hij klapte zelfs in zijn handen. Zodra Charlie naar boven was begon hij hard te lachen. " veel geluk jongen. Je zal het nodig hebben " Hij klopte op mijn schouder en liep dan lachend weg, waarschijnlijk een auto klaarzetten. Diegene die gaan sterven groeten u.

A/N: Het is me nog steeds niet gelukt om een voorraad hoofdstukken aan te leggen :s Ik heb er echt te weinig tijd voor, dus ga ik gewoon een hoofdstuk plaatsen zodra het klaar is. Of om de twee dagen moest ik toch een extra hoofdstuk hebben :) 

Vote/Comment/Follow