The Werewolf Luna

Becoming his wife

Becoming his wife 

" Je houdt het boeketje de hele tijd vast, oke? Tijdens de ceremonie mag je het neer leggen, maar raak het alsjeblieft niet kwijt " Het was waarschijnlijk al de twintigste keer dat ik het haar uitlegde. Elke keer knikte ze en een paar minuten later vertelde ik haar gewoon weer hetzelfde. Omdat ik zenuwachtig was. Ik wou me ergens op concentreren. En ik had April's bruidsboeket dus als onderwerp gekozen.

" Ik had echt niet verwacht dat je zo een bridezilla zou worden " lachte iemand achter me. Ik draaide me om en zette mijn handen op mijn heupen. Ik lette wel op dat ik mijn jurk niet kapot maakte. " Als ik nog lang moeten wachten wel ja " bromde ik.

Alec zijn aanzoek was al bijna aan jaar geleden. Elke keer werd onze trouw uitgesteld. De ene keer was er een probleem in een andere roedel en hadden ze ons om hulp gevraagd. De volgende keer was er een storm. Het leek alsof er iemand was die absoluut niet wou dat we gingen trouwen. Daarom hield ik vandaag ook zo mijn hart vast. Ik verwachtte dat er nog iets ging gebeuren. Tot nu toe zag het er veelbelovend uit.

" Ben je klaar met stressen? Dan kan ik je eindelijk naar Alec toebrengen " Bij het horen van zijn naam kwam ik meteen terug naar de realiteit.. Nog heel even en ik was eindelijk zijn vrouw. Let vooral op die ' eindelijk'. Wesley stapte naar de deur toe en wachtte daar tot ik naar hem toe kwam. We hadden lang zitten twijfelen wie getuige zou worden en dergelijke. Uiteindelijk had Alec de knoop doorgehakt door middel van de hiërarchie. Lewis was bèta dus werd hij getuige.

Ik haakte mijn arm in die van Wesley en volgde hem naar beneden, met April achter ons. " Loop maar voor ons " zei ik tegen haar, voor ik mijn jurk voor de zoveelste keer goed legde. In mijn ooghoek zag ik hoe Wesley met zijn ogen rolde. " Het maakt Alec echt niet uit wat je aanhebt. " mompelde hij. Ik antwoordde hem niet. In de plaats daarvan pakte ik mijn boeket stevig vast en wachtte tot ik eindelijk naar hem toe kon gaan.

" Gewoon rustig in en uit ademen. Er kan niets ergs gebeuren " zei hij tegen me. " Zo zal hij zeker niet ' nee ' zeggen " grinnikte hij. Normaal zou ik mee gelachen hebben, maar ik was veel te zenuwachtig nu. Hij had gelijk. Wat kon er mislopen? Niets. Maar waarom had ik dan zoveel zenuwen? Was ik bang voor de reactie's van de gasten? Of Alec mijn jurk wel mooi zou vinden? Veel tijd om een antwoord te zoeken op die vragen had ik niet, want Wesley stapte al naar voor. Ik kon niet anders dan hem volgen.

Mijn hart klopte snel. Ik slikte ook af en toe, terwijl ik mijn blik zo veel mogelijk voor me probeerde te houden. Al snel kwam Alec in beeld. Strak in het pak. Een glimlach stond op zijn gezicht. Voor ik het wist had Wesley me losgelaten en was hij met April naar zijn plaats gegaan. " Je ziet er prachtig uit " zei Alec tegen me. Hij pakte mijn hand vast en kneep er zacht in. Hij zag duidelijk dat ik zenuwen had, ook al waren die nergens voor nodig.

Ik bleef de hele tijd naar zijn gezicht kijken. Ik probeerde me daarop te concentreren, zodat ik mijn zenuwen de baas kon blijven. Daardoor had ik niet door dat we al aan ' neem jij Alec voor je wettige echtgenoot ' zaten. Gelukkig zorgde een kneepje in mijn hand van Alec ervoor dat ik terug oplette. Dat ik naar de woorden van de priester luisterde. " Ja " zei ik zachtjes. De glimlach op Alec's gezicht werd nog groter, dan hij al was. En dan was het zijn beurt om hetzelfde te zeggen.

April kwam naar voor, met een beetje hulp van Wesley, en ze hield het kussentje vast waar onze ringen op lagen. We pakten alle twee de ring vast die voor de andere bedoeld was. Gelukkig ging Alec eerst. Zo kon ik nog eens in mijn hoofd herhalen wat ik ook alweer moest zeggen. Hij schoof de ring over mijn vinger en kuste dan mijn handpalm. Zijn ogen verliet mijn gezicht niet.

Daarna was het mijn beurt. De woorden waren geen probleem. Ik herinnerde ze me nog. De ring schoof ik beetje onhandig om zijn vinger. " Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw. U mag de bruid kussen " Dat moest je Alec zich duidelijk geen twee keer zeggen. Hij pakte me stevig vast en drukte een lange kus op mijn lippen. Ik voelde zo hoe mijn wangen rood werden. Ik stond nu eenmaal niet graag in het middelpunt van de belangstelling.

Er klonk applaus toen Alec en ik mekaar eindelijk loslieten. Er waren pretlichtjes te zien in zijn ogen. " Ik denk niet dat we hier lang zullen blijven. Je jurk lacht me gewoon uit " fluisterde hij in mijn oor, voor hij erin beet. Ik gaf hem een mep tegen zijn arm, waardoor hij lachte. " Alles op zijn tijd, schat. Laat ons eerst genieten van het feest, voor we van mekaar genieten. "   

A/N: De eerste epiloog :) Redelijk schattig hoe Charlie zoveel zenuwen had haha :p

Vote/Comment/Follow