The Werewolf Luna

#Extra 1

~ April

" Mate? " Het woord herhaalde zich een aantal keer in de volgende paar seconden. Iedereen keek zo wat van de ene naar de andere, alsof we allemaal probeerden te beseffen wat er net gebeurd was. Geloof me, ik kon nog steeds niet geloven dat mijn mate hier voor me stond. Dat ik hem eindelijk gevonden had. Alleen voelde het zo onwennig. Wat moest ik doen? Ik was hier echt nog niet klaar voor. Ik was ook geen wolf en kon daardoor ook niet weten wie mijn mate was, dus om nu opeens dat bewijs voor me te hebben, was wat akelig.

Langzaam stapte hij naar me toe en bekeek me even goed. Alsof hij elk stukje van mij in zijn geheugen wou printen. " Je bent een mens? " zei hij vragend. Volgens mij begreep hij niet goed wat ik als mens hier in de roedel deed. Hij zal wel gedacht hebben dat ik, net als hem, een wolf was. " Ja " piepte ik. Ik vertrouwde mijn stem niet echt op dit moment. De nervositeit was nu de baas van mijn lichaam.

" Ik kan niet geloven dat ik je nu al gevonden heb " zei hij en opeens ontstond er een grote glimlach op zijn gezicht. Hij was niet boos of teleurgesteld dat ik een mens was? Ik kreeg de tijd niet om hem er iets van te vragen, want hij had zijn armen al om me heen geslagen en had me zacht tegen zijn borst gedrukt.

" Je beseft toch wel dat je dromerig voor je uit staart hé? " Charlie's stem haalde me uit mijn gedachten. Ze stond me, over mijn schouder, aan te kijken in de spiegel. Het korte blauwe kleedje was eigenlijk de reden geweest waarom ik hier voor de spiegel stond. Alleen was ik al snel afgedwaald naar het moment waarop ik hem had leren kennen. Precies twee dagen geleden.

Hij en zijn moeder waren al bij Wesley ingetrokken. Meteen nadat mijn zus en Alec kennis gemaakt hadden met hen. Natuurlijk was mijn zusje blij toen ze hoorde dat Mattheo mijn mate was. Ze had zelfs gesuggereerd dat hij mocht blijven slapen. Mijn elleboog in haar zij was mijn antwoord geweest. Voor wolven was het heel normaal dat je meteen bij mekaar introk, maar als mens wat ik daar nog niet echt klaar voor. Ik wou hem eerst beter leren kennen en daar had Mattheo ook geen gras over laten groeien. Hij wou zo snel mogelijk met me op date.

" Je ziet er prachtig uit, April. " zei ze tegen me. Ze sloeg haar arm even om mijn schouder en drukte een kus op mijn haar. " Ga maar snel naar beneden, hij zal hier zo wel zijn " Dat was inderdaad zo. Ik was net de trap afgestapt, toen de deurbel klonk. Langzaam opende ik de deur en keek recht in Mattheo's mooie groen ogen. Hij glimlachte zodra hij me zag en haalde een klein bloemetje achter zijn rug vandaan.

" Ik hoop dat je houdt van picknicks? " vroeg hij me. Ik knikte meteen en onbewust glimlachte ik. Ik kon niet geloven dat hij echt iets geregeld had voor ons. Ik dacht dat we gewoon ergens zouden gaan eten en dat was het dan. Hij had echt wel moeite gedaan. " Veel plezier jullie beiden " zei Charlie tegen ons. Ze glimlachte geruststellend naar me. Waarschijnlijk kon je zo zien dat ik zenuwen had. Ik hoopte maar dat hij me leuk vond.

Hij bracht me naar één van de parkjes. Van ver zag ik de kaarsjes al staan. Bij een dekentje bleven we staan. Langzaam ging ik erop zitten en hij deed hetzelfde. Hij haalde een fles champagne tevoorschijn en ontkurkte die. Daarna goot hij wat drank in twee glaasjes. " Op onze date " zei hij met een brede glimlach. " En op een mooie toekomst voor ons beiden " Onze twee glazen raakten mekaar kort aan ik nam een kort slokje. Mijn gedachten draaiden op volle toeren. Ik wou hem zoveel vragen. Ik wou dat hij mij zoveel zou vragen. Ik wist niet wat ik eerst moest doen. Zou hij eerst praten of moest ik dat doen? Moest ik hem eerst kleine vragen stellen of ...? Ik prutste even aan mijn jurkje. Daten was echt zo niets voor mij. Gelukkig hoefde ik dit maar één keer te doen, want de jongen naast mij zou de enige man in mijn leven worden. En die gedachte zorgde voor vlinders in mijn buik.   

A/N: Een eerste extra hoofdstuk van April & Mattheo :) Hopelijk heb ik jullie blij gemaakt met dit hoofdstuk :D

Vote/Comment/Follow