The Werewolf Luna

~7~

Hoofdstuk 7 – Alec

Ze was prachtig! Beeldschoon! Een echte godin! Ik drukte mijn neus voor de zoveelste keer in haar nek, op de plaats waar haar mark zat. Ze zat op mijn schoot en keek naar Lewis, die verzorgd werd door de dokter. Ik kon maar niet wennen aan het idee dat ik haar wolf nu vaker kon zien. Mijn eigen innerlijke wolf stond al te springen om rond te rennen in het bos. En stiekem voor nog wat andere dingen, maar laat ik daar nu niet teveel over uitweiden.

We hadden een paar minuten staan knuffelen. Ik wou haar nu eenmaal niet loslaten. We, mijn wolf en ik, hadden zo lang op haar moeten wachten en ik wou haar niet meteen terug loslaten. Een beetje egoïstisch misschien. Daarna waren we terug veranderd en had ik haar opnieuw vastgepakt. Sinds dan had ik haar nog niet losgelaten. Ik was gewoon zo trots op haar. Ze had eindelijk haar wolf gevonden!

Ik drukte een kus op haar mark en verstevigde mijn grip op haar. " Alec, je plet me bijna " lachte ze. Ik liet haar meteen los en keek haar bezorgd aan. " Sorry, heb ik je pijn gedaan " Mijn handen gingen kort over haar heupen, op zoek naar één of andere verwonding. Ze lachte opnieuw en drukte een kus op mijn lippen, nadat ze gezegd had: " Natuurlijk doe je me geen pijn "

Er was bijna een metamorfose gebeurd. Opeens was ze weer een blije Charlie. Eén die al eventjes weg was geweest. " Je bent bijna blijer dan mij dat ik eindelijk in een wolf kan veranderen " Ik kon een kleine grinnik toch niet onderdrukken. " Ik ben nu eenmaal een trots vriendje " Opnieuw drukte ik een kus op haar mark en sloeg mijn armen terug om haar heen.

" Als de tortelduifjes klaar zijn, dan kunnen we terug naar huis " Lewis haalde ons beiden uit ons droomwereldje. Veel te vroeg naar mijn zin. " Maar ... " begon ik. Charlie pakte mijn beide wangen vast en drukte mijn gezicht een beetje platter. " Geen gemaar. Kom, we gaan naar huis. Ik wil April graag terugzien. Ik mis het om mijn kleine zusje bij me te hebben "

Een aantal gedachten kwamen bij me op. Misschien was het toch nog niet zo slecht om naar huis te gaan. Ze drukte een kus op mijn lippen, voor ze mijn gezicht losliet en rechtstond. Ik stond meteen ook recht en pakte haar hand vast. " Zijn jullie klaar? " Lewis keek ons met gekruiste armen aan. Hij stond naast de auto, waar Charlies koffers inzaten. Het was iets moeilijker om die als wolf mee te nemen. En het zou ook wat te veel zijn voor haar om nu alweer in haar wolf te veranderen.

We stapten alle drie in. Lewis aan het stuur en Charlie en ik achteraan. Ik legde mijn hand op haar bovenbeen en gaf een zacht kneepje. Vanaf nu konden we echt aan onze toekomst beginnen. Nu waren we Alfa en Luna.

A/N: Een schattig Alec hoofdstukje haha :p

Vote/Comment/Follow