Jeugd (flikken maastricht)

16

pov wolfs

ik zie dat eva twijfelt. "je kan alles zeggen he" probeer ik haar over te halen het toch te vertellen. de eerste tranen branden in eva's ogen, ze heeft het er echt moeilijk mee. ik sta op en ga naast haar op de stoel zitten, voorzichtig zet ik haar op mijn schoot. eva legt haar hoofd op mijn schouder, langzaam voel ik mijn blouse nat worden. ik probeer haar rustig te krijgen maar het lukt niet.

pov tessa

langzaam wordt ik wakker. ik kijk verward om me heen, het is een kleine donkere ruimete, waar ben ik? vraag ik mezelf af. de herinneringen komen boven, mijn vader die boos binnen komt, ik die weg probeer te komen, daarna worden de herinneringen ineens zwart. ineens denk ik aan max en Evelien, wat is er met hun gebeurt?, zijn zij hier ook? ik wil om hulp roepen maar ben bang dat mijn vader in de buurt is, ik weet heel goed wat er dan gaat gebeuren en dat wil ik nooit meer mee maken. Ik sta langzaam op, even draait alles om me heen maar dat verdwijntal snel. Ik loop naar de deur maar zoals verwacht zit die op slot, wat moet ik nu doen. Ik loop weer terug naar de plek waar ik net wakker werd. Diep denkend over hoe ik hier weg kom. Ik schrik op uit mijn gedachten door een deur die open wordt gegooid. Als ik zie wie er in de deur opening staat schrik ik en kruip weg in een hoekje. Bang voor wat er gebeuren zal.

Pov wolfs
Als eva eindelijk rustig is haalt ze haar hoofd van mijn schouder. "Sorry wolfs" ik kijk eva raar aan. "Sorry waarvoor?" Eva draait beschaamd haar hoofd weg. "Voor net" zegt ze zacht. Ik wil wat zeggen als mijn telefoon gaat. "Sorry" zeg ik snel tegen eva. Eva staat op en loopt naar de koelkast om wat te drinken te pakken. "Wolfs" neem ik op
"Aah, wolfs, met mechels"
"Wat kan ik voor u doen?"
"Ik had een medeling voor jullie."
"Dat is?" Ik kijk eva snel aan. Ze staat tegen het aanrecht aan en volgt mijn gesprek.
"De vader die jullie van de week hebben aan gehouden is vrij gelaten op borgtocht."
"Wat, hoe kan dat?"
"Zijn advocaat heeft betaalt" mechels zucht.
"De kinderen zijn weg" zeg ik
"We gaan hem vinden en die kinderen ook" zegt mechels vast besloten.
"Is goed, we zien u morgen weer"
"Is goed, fijne avond en tot morgen"
"Tot morgen"
Ik hang op en leg mijn telefon met een zucht op tafel. "Wat is er?" Vraagt eva. Ik sta op en loop naar haar toe.
"De vader van tessa, max en evelien is op borgtocht vrij" zeg ik. Ik zie dat eva slikt, de tranen staan al weer in haar ogen. Ik druk haar stevig tegen me aan. "We vinden ze wel, dat beloof ik" zeg ik zacht tegen eva. Ik merk dat ze zachtjes knikt.