Jeugd (flikken maastricht)

20

pov eva
ik vind het wel jammer dat wolfs niet mee kan, maar zoals de dokter al zij is ze daar voor te getraumatiseerd door haar vader. "he, tessa" zeg ik. tessa kijkt even verschikt op maar als ze ziet dat ik het ben is de schrik er al snel uit. "gaat het al weer een beetje?" hoor ik marion vragen, tessa knikt. Ik ga op de bedrand zitten en marion pakt een kruk en gaat er naast zitten.

als tessa even later in slaap is gevallen staat marion op. "ik ga naar het bureau met wolfs." ik knik. "ik blijf bij tessa," dit keer knikt marion. ze geeft me een knuffel en loopt dan de kamer uit. ik zucht een keer en ga dan op de stoel van marion zitten. ik pak tessa's hand en sluit me ogen, alle beelden van vroeger komen voorbij, snel open ik me ogen weer. de vraag waarom dit mij moest over komen komt weer naar boven, helaas is dit een vraag waar ik nooit antwoord op krijg. ik kijk naar tessa die nu nog rustig ligt te slapen, dat zal over een paar uur wel anders zijn, bedank ik bij mezelf.
Tessa slaapt nog dus besluit ik even een kop koffie te halen. Ik sta op en loop naar de kantine, haal een kop koffie en kijk of wolfs nog gebeld heb. Na dat ik me telefoon weer in me broekzak heb gedaan loop ik weer naar boven. bij binnen komst zie ik dat tessa vield om zich heen slaat en schopt. ik zet de koffie snel op het kleine aanrecht en loop naar tessa, haar armen probeer ik vast te pakken zodat ze mij niet kan raken. "Tessa, wordt wakker!" zeg ik iets harder dan normaal. Tessa schrikt wakker, de tranen stromen over haar wangen. Ik ga op bed zitten en sla me armenom haar heen. "je bent veilig." is het enige wat ik kan zeggen. het doet me denken aan hoe vaak ik s'nachts zo recht op in mijn bed zat, de gedachten waarom ik, die door je hoofd gaan. "je telefoon gaat," zegt tessa snikkent. ik geef haar nog een aai over haar hoofd en sta dan op om me telefoon uit me broek te pakken en op te nemen.
E: eva
W: wolfs
W: heey eef, hoe gaat die daar?
E: Heey, wel goed tessa is net wakker.
W: eef wat is er?
E: niks, ga jij naar huis?
W: nee, ik ben onderweg naar het ziekenhuis.

pov wolfs
op de achergrond hoor ik eva tegen tessa praten, na een kort gesprek vertelt ze me dat ik dit keer wel tessa's kamer binnen kan.  al ziet eva het niet, toch staat er een glimlach op mijn gezicht nu tessa mij ook weer begint te vertrouwen

E: ik zie je zo wel.
W: ja, tot zo
E: tot zo
de verbinding wordt verbroken en diep in gedachten rij ik eerst langs de chinees en daarna naar het ziekenhuis. als ik even achterom kijk zie ik dat max en evelien in slaap zijn gevallen.

aangekomen in het ziekenhuis maak ik max en evelien wakker en loop dan met het tasje van de chinees en de twee kinderen naast me naar de kamer van tessa, ik ben benieeuwd hoe ze gaa reageren. ik vertel max en evelien dat ze rustig moeten doen bij tessa en dan gaan we de kamer binnen, tessa ligt tegen eva aan te slapen.