The perfect hero

Hoofdstuk 1

Ik zat daar helemaal alleen. Niemand was bij me. Ik vroeg me af hoe dit kon gebeuren. Waarom gebeurd zoiets bij mij? Ik had de dag van mijn leven en nou zit ik hier vastgebonden aan een stoel. Wat had ik wat ze wilde hebben. Ik ben gewoon een meisje dat naar het concert van haar lievelings band ging. Hij trok me alleen maar op het podium en zei dat hij met me uit wou. Hij was alleen vergeten dat een paar meisjes in het publiek knetter gek zijn en iedereen die in de weg komt van hun idool opgeruimd word of nooit meer normaal kan leven.

Opeens hoor ik de deur slaan. Er komen twee meisjes binnen. Eentje  kijkt me boos aan. De ander kijkt een beetje verdrietig. Het lijken gewoon dood normale meisjes van mijn leeftijd, maar in de ogen van het ene meisje brandt vuur. Ze schreeuwt naar mij: "Blijf weg van mijn man. Hij is van mij en niemand anders!" opeens hoor ik een klap en ik voel het bloed over mijn arm stromen. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat ik niks met hem heb, maar ze gelooft me niet. "Ik hoorden toch wat hij tegen je zei! Hey babe do you want to hang out after I finish this concert. Waren dat niet precies de woorden die hij tegen je zei!" Ja maar... Boem en weer een klap tegen mijn hoofd. Ik voel mezelf duizelig worden en ik word misselijk van al het bloed. Het andere meisje wat tot nu toe stil op de achtergrond stond kwam naar me toe gelopen en zei tegen het andere meisje: "Marleen heeft ze nu niet genoeg klappen gehad? Het is niet haar schuld dat Harry haar leuk vind." Marleen wil niet luisteren en begint weer tegen me te schreeuwen. veel van haar geschreeuw heb ik niet mee gekregen, want alles werd opeens zwart na nog een klap met een scherp voorwerp.

Toen ik weer wakker werd hoorde ik dat Marleen aan de telefoon was. veel kon ik niet verstaan, maar ze praatte in het Engels. Ze zei iets van "we have the girl". Meer dan dat kon ik niet verstaan. opeens stond het andere meisje naast me. Ze had een natte doek vast en depte die voorzichtig tegen mijn hoofd aan. Ik kon zien dat ze gehuild had. Haar ogen waren rood. Eentje was zelfs opgezet. Net alsof ze was geslagen. Ze fluisterde tegen me: "Het spijt me zo erg, mijn zus is gestoord geworden door Harry Styles. Ze doet tegenwoordig niks anders dan hem stalken. Ik probeerde haar tegen te houden, maar ze is veel sterker dan mij. Ik ben trouwens Maaike." Ik wilde mijn naam gaan zeggen, maar op dat moment kwam Marleen naar ons toe. "Die hufter kan niet eens zelf zijn telefoon opnemen en hij gelooft me niet." "Kunnen we haar dan niet laten gaan? Je plan is toch mislukt dus we hebben niks meer aan haar." zei Maaike. Marleen wou alleen weer geen advies en keek mij vuil aan. Toen schreeuwde ze opeens: "Ik weet het we zetten gewoon die trut op camera, dan krijgt Harry medelijden en alle fans gaan dan zeggen dat hij haar moet redden en dan komt hij hier heen en kan ik hem ontvoeren!" Maaike begint te lachen "Denk je echt dat als hij haar komt redden hij geen bescherming mee neemt. Die gast heeft echt honderden bewakers! je kunt hem echt nooit ontvoeren. geef het toch op en zoek naar een andere jongen die jou ook leuk vind." "Ga toch weg ik vind het een briljant idee en ik zorg er wel voor dat die bewakers niet meekomen. Ik ga snel mijn camera halen!" Marleen stormde de kamer uit. Ik keek Maaike smekend aan en vroeg of ze me hier weg kon halen, maar ik kon zien in haar ogen dat ze doodsbang was voor haar zus. Het duurde niet lang voordat Marleen terug kwam. Ze had een gemeen lachje op haar gezicht. Ik had al zo'n idee waarom. Ik had gelijk. Ze zetten een masker op zette de camera aan en begon me in elkaar te slaan. Ik voelde de pijn branden door mijn ledematen. Ik voelde overal bloed stromen en toen werd alles weer zwart.