The perfect hero

hoofdstuk 5

Ik hoorde een vreemd piepend geluid en zag fel licht. Het deed pijn aan mijn ogen. Het duurde even voordat ik besefte waar ik was. ik hoorde een dokter druk overleggen met iemand. Ik herkende de stem. Het was een stem die me hielp als ik het moeilijk was en altijd voor me klaar staat. Ik kende de stem al mijn hele leven en ik hield van die stem. deze stem had me altijd geholpen als ik het moeilijk was in mijn leven. Helaas herkende ik de stem ook van de meest onzinnige ruzies die ik in mijn leven heb gehad.

Twee warme armen namen me in een knuffel. Ik hoorde mijn moeder zeggen: "ik heb je zo erg gemist. Het spijt me dat je dit allemaal moest mee maken." Ik stelde haar gerust en zei dat het goed ging. Ik zag dat ze gehuild heeft. Haar mascara was uitgelopen en haar ogen waren rood. Ik vroeg wat er allemaal gebeurd was nadat ik bevrijd was. Ze vertelde me dat ik bijna meteen flauw viel en daarna met spoed naar het ziekenhuis was gegaan om de wonden te verbinden en te kijken of er iets ergs was. Ik vroeg me af waar Harry was, maar kon de vraag niet stellen. Mijn moeder zat alweer te huilen. Ik wist niet goed waarom. Ik merkte opeens dat ik allemaal draadjes aan mijn huid had. Ik raakte in paniek. Waarom zat ik aan draadjes?! Mijn moeder zag de paniek in mijn ogen en begon nog harder te huilen. Toen wist ik dat er iets flink mis was. Mijn vader kwam de kamer binnengelopen en zag mijn moeder huilen. Hij begon haar te troosten. Ook mijn vader zag de paniek in mijn ogen en zei toen op een rustige stem: "De dokters hebben je wonden verbonden en kwamen er toen achter dat je veel bloed hebt verloren. Je hebt bloedarmoede." "Wat is dan het probleem? Ze kunnen me dan toch gewoon bloed geven?" Mijn vader zucht een keer en zegt dan: "Je bloedgroep is O positief. het is moeilijker om daar een donor voor te vinden, want die gene moet dan ook O positief hebben. Ik en je moeder hebben geen van beide O positief. Het ziekenhuis had wel een voorraad, maar een nieuwe stagiair heeft alles door elkaar gehaald en we kunnen het risico niet nemen het verkeerde bloed aan je te geven . Tot nu toe hebben we nog geen donor kunnen vinden. Als het nog lang duurt.... kan je overlijden." Mijn vaders stem brak bij de laatste zin net zoals mijn hart.