The perfect hero

Hoofdstuk 7

Één dag na Harry's bezoek mocht ik het ziekenhuis uit. Hij was niet meer langs geweest. Ik vroeg me af of ik hem ooit nog zou zien. Ik probeerde het allemaal weer te vergeten en door te gaan met mijn leven. Het lukte niet. Bij alles wat ik deed spookte Harry door mijn hoofd. Aan Marleen dacht ik nauwelijks meer. Marleen was in het verleden. Ze is nu in een inrichting waar ze mij niks kan doen. Toen ik thuis kwam werd ik blij verwelkomt door mijn hond. Ze heette Boeddha. Ik werd letterlijk omver gelopen door haar. Ik gaf haar en dikke knuffel en bedacht toen dat het tijd was om haar uit te laten. Ik wou eindelijk een keer rust, maar dat kon niet met mijn overbezorgde ouders. Dus besloot ik Boeddha uit te laten. Mijn ouders spraken me eerst tegen, maar bedachten dat ik misschien wel wat frisse lucht nodig had. Gelukkig lieten ze me gaan. Eindelijk even rust. Mijn hond is helaas wel super hyper dus zoveel rust had ik ook weer niet. Ik vond het geweldig om met haar naar het bos te gaan. Alle schattige dingen die ze dan altijd doet waardoor ik enorm in de lach schiet. Toen we in het bos aankwamen deed ik de riem los en ze sprong meteen in het eerste beste hoopje bladderen dat ze kon vinden. Ik lach helemaal in een deuk. Ze zag er niet uit met al die bladderen op haar hoofd. En dat schattige gezichtje wat ze er dan bij trekt is gewoon geweldig. Ik besefte toen hoe ik haar heb gemist de afgelopen dagen. Opeens sprong ze op in haar jacht houding. Ik vroeg me af wat ze hoorde of rook. Opeens rende ze het bos in. Ik kreeg meteen een paniek aanval. Ik rende achter haar aan tot dat ik een stem hoorde. "Easy easy" zei de stem. Ik schrok me dood. Ik liep langzaam op de stem af. Daar stond hij. De man die ik maar niet uit mijn hoofd kon krijgen. Te spelen met mijn hond. Ik kon wel uren naar ze kijken. Helaas duurde het niet heel lang. Hij zag mij staan en vroeg of de hond van mij was. Ik wou antwoord geven tot dat Boeddha me omver rende en mijn gezicht begon te likken. Harry schoot in de lach. Toen Boeddha klaar was met mijn gezicht te likken en daarna in een bladder hoop sprong, hielp Harry me omhoog. Ik keek recht in zijn mooie groene ogen. Toen zei hij:"I never got an answer on my question. Do you wanne go on a date?" Ik keek hem een beetje verlegen aan en zei toen heel zacht: "Yes." Hij kreeg die schattige kuiltjes in zijn wangen en zei daarna: "If you have time, we can go to a park tomorrow. Than you can bring your dog too. She's really cute, just like you." Ik voelde dat mijn wangen rood werden. Ik werd zo blij vanbinnen dat ik bijna vergat antwoord te geven. Ik zei dat het goed was en dat Boeddha er heel blij mee zal zijn. Hij vroeg me waar ik woonde en we spraken af om 12 uur 's middags. Toen werd hij gebeld en moest weg. Nadat hij weg was stond ik nog zeker een paar minuten te glimlachen als een gek. Ik wou van blijdschap naar huis rennen om me al klaar te maken voor morgen totdat ik bedacht dat ik ook nog een hond had. Ze zat nog steeds als een gek te spelen in de bladderen. Ik riep haar en ging terug naar huis om me voor morgen klaar te maken.