The perfect hero

Hoofdstuk 9

Om precies 12 uur ging de bel. Ik riep Boeddha en zei mijn moeder gedag. Ik deed de deur open en keek in de ogen van Harry. "Hey": zei hij. Ik zei een beetje verlegen hey terug. Hij merkte het en kreeg een klein lachje op zijn gezicht. Ik voelde me wangen gloeien. Opeens sprong Boeddha achter me vandaan en begon vrolijk om Harry heen te springen. "I think we have to go" zei hij lachend toen hij naar Boeddha keek. Ik vond het een goed idee. Ik wou namelijk zo snel mogelijk naar het park voordat mijn moeder Harry zag.
In het park was het best rustig. Daar was ik best blij mee. Stel je voor dat een directioner hem ziet. Dan staat straks dit hele park vol met fans en is mijn date verpest. Terwijl ik een beetje aan het wegdromen was, was Harry met Boeddha aan het spelen. Harry had door dat ik er niet helemaal bij was met mijn hoofd. Om me weer wakker te maken gooide hij de stok over mijn hoofd heen. Boeddha renden me zowat omver en kwam toen vrolijk met haar stok terug. Ik was al helemaal niet meer met haar bezig. Harry lag in een deuk. Ik kon niet boos op hem zijn, zijn lach was immers zo schattig. Ik besloot om hem terug te pakken en pakte de stok van Boeddha. Ik legde de stok op de grond en aaide Boeddha. Harry was ondertussen al een beetje uitgelachen. Toen Harry me weer in de ogen keek riep ik tegen Boeddha val aan! Dit was een van de commando's die ik haar geleerd had. Ze renden op Harry af en sprong tegen hem aan. Harry verwachte deze plotselinge aanval niet en viel bijna om. In zijn val pakte hij mijn arm beet waardoor ik meeviel. We lagen samen lachend op de grond. Opeens kwam er iemand met een fototoestel op ons afrennen en maakten foto's. Harry vroeg hem op te houden en zei toen tegen mij dat het paparazzi was. Na nog een paar foto's te hebben gemaakt ,van hoe Harry me van de grond af hielp, liep hij weer weg. Ik was blij dat hij weer weg was gegaan. Harry keek me met een mysterieus lachje aan. Toen zei hij: " I'm glad I've met you." Meteen voelde ik mijn wangen rood worden. Zei de Harry Styles dat net tegen mij?! Lang kon ik hier niet bij stilstaan, want Boeddha was weer eens mensen achterna  aan het rennen. Ook Harry zag het en moest lachen. Ik riep haar. Ze kwam weer vrolijk naar ons toe gesprongen. Terwijl Harry met Boeddha aan het spelen was ging mijn telefoon. Het was mijn moeder. Ik nam op en hoorde een trillende stem. Ik vroeg een beetje geschrokken wat er was. Mijn moeder vertelde me dat mijn opa in het ziekenhuis lag en het er niet goed uitzag. Ze vertelde me ook dat ze in het ziekenhuis was met mijn vader en dat er dus niemand thuis was. Nadat ze dat had gezegd, zei ze dat ze op moest hangen. Ik was overdonderd door dit nieuws. Alles werd wazig. Alle stemmen in het park vielen weg. Het enige waar ik nog aan kon denken was het slechte nieuws...