Maddie'nin Günlüğü

7. Bölüm

Bir hastane odasında uyandım.

Başım hala ağrıyordu, kendimi çok yorgun hissediyordum. Bir anda içeriye Dawson amcam girdi.

"Maddie nasılsın?"

Heyecanlı konuşuyordu, belli ki o da korkmuş.

"İyiyim"

Ama tam olarak ne olduğunu hatırlayamıyordum.

"Çok korkuttun beni!" Diyerek başımı okşadı.

Doktor geldi nasıl olduğumu sorup dinlenip yalnız kalmam için Dawson amcamı dışarı çıkardı.

Düşünmeye başladım, ne olmuştu? Arabadaydık.. Keely le! Acaba Keely neredeydi?

Çok merak ediyordum.

Bizi kim nasıl kurtardı? İşte bunu hatırlamak için ne kadar uğraşsam da bulamadım. Kendimi yormamak için daha fazla düşünmeyip uykuya daldım.

Yüzünü belli edemediğim birisi bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Sesi çok boğuk ve uzaktan geliyordu, ne kadar dediklerini anlamaya çalışsam da bir şey duyamadım. Sonra ortadan kayboldu, iyice gerilmiştim.

Bir anda arkamda belirdi ve "Tehlikedesin!" Diye fısıldadı ve kayboldu.

Aniden gözlerimi açtım, hala hastane odasındaydım. Bu olaydan sonra bu rüya beni korkutmuştu.

Su içmek için yan taraftaki bardağa uzandım, alırken Dawson amcanın telefonla konuştuğunu gördüm. Önemsemedim ilk başta sonra adımın geçtiğini duydum

"İyi iyi, yok ciddi bir yarası yok, aynen ben dikkat ediyorum neyse sonra konuşuruz."

Telefonu kapattı, etrafına baktıktan sonra doktorun yanına gitti ve konuşmaya başladı. Bu beni şaşırtmıştı çünkü bizim hiç akrabamız yoktu, en azından benim bildiğim. Kime haber vermişti benim kaza geçirdiğimi, merak ediyordum, son zamanlarda beni iyice meraklandırıyordu bu adam.

Daha sonra kapı çaldı, odaya o çocuk girdi. Burada ne işi vardı, benim kaza geçirdiğimden nasıl haberi olmuştu, haberi olduysa bile niye gelmişti? Bunları düşünürken yanımdaki sandalyeye oturdu.

"Geçmiş olsun."

Şaşkın bi şekilde "Teşekkür ederim." Dedim.

Şaşkınlığımı o da anlamış olmalı ki "Kaza anını hatırlıyor musun?" Diye sordu.

Gerçekten de hatırlamıyordum.

"Hayır." 

Kafa sallayarak "Tamam. Ben Danny, bundan sonra daha dikkatli ol." Dedi ve odadan çıktı.

Bu uyarı kaza için miydi yoksa başka bir şey için miydi anlamadım ama sonunda adını öğrendim. Bunu düşündükten sonra kendime kızdım, şuan sevinebilecek en son konu o.

Keely yi merak ediyordum, durumu nasıl hiç bilmiyordum ve bu hastane odasında da daha fazla kalmak istemiyordum.

Burada yapacak pek bir şey yoktu ben de uyumaya karar verdim.

Rüyamda babamı gördüm. Bana diktiğimiz ağaçları gösteriyordu " Maddie kızım bunları koru, bunlar bizim hayatımız." Dedi ve kayboldu. Uyandığımda saat gecenin 3 üydü. Bu rüyaya da anlam verememiştim, benden ağaçları korumamı mı istemişti? Neden böyle bir şey söyledi bilmiyordum. Ama amcam onların hepsini kesmişti. O ağaçlar yararlı olsaydı amcam kesmezdi niye kessin? Kafam karışmıştı sadece bir rüyadan da anlam çıkartmamalıydım.

Tekrar uykuya daldım.

1. Günüm hastane ilaçlarla, televizyonla geçmişti.

2. Günüm de öncekiyle aynıydı.