Goose bumps

• H10 •

Ik begon te lezen: 

Mensen van Bloedlijn 56 komen zelden in het bezit van gaves. Is dit toch het geval, dan beperkt dit zich tot één gave, hoogstends twee. Wanneer er meer gaves optreden is er iets eigenaardigs aan de hand. Men spreekt dan over de Volbloedlijners. De meeste bloedlijners (eender welke bloedlijn) hebben een deel de genen van hun biologische ouders. De rest van hun genen behoort toe tot de bloedlijn zelf. Bij volbloedlijners is dit anders, zij bezitten enkel de genen van hun bloedlijn. Volgens de wetenschap is dit onmogelijk maar de werkelijkheid bewijst het tegendeel. Het is immers jaren geleden dat er nog een volbloedlijner op deze planeet bestond. Nu zijn onze nummers aan het zoeken naar een nieuwe volbloedlijner van bloedlijn 56, wat nog geen resultaat leverde. 

Ik moest even stoppen om alles op een rijtje te kunnen zetten, ik ben dus een volbloedlijner van bloedlijn 56 of de bloedlijn der bloedlijnen. En heb nu 3 gaves. Toen ik die donderdagmorgen opstond had ik geen idee van wat me allemaal te wachten zou komen te staan. Ik las verder. 

Voor een bloedlijner van bloedlijn 56 is het echter niet zo makkelijk om hun gaves af te staan. Dit kan enkel apart, in tegenstelling tot andere bloedlijners die al hun gaves in één keer kunnen afstaan. Tenzij een bloedlijner van bloedlijn 56 zijn krachten bundeld met iemand anders van bloedlijn 56. Ook zijn onze nummer tot de ontdekking gekomen dat er momenteel geen bloedlijners van bloedlijn 56 bestaan. Wacht.. dit klopte niet, tenzij ik niet bestond tenminste. Ik ging verder er is nog een andere manier maar die geldt enkel voor volbloedlijners. Als een volbloedlijner  krachtig genoeg is om zijn gaves in één keer af te staan vormt dit geen probleem. Is hij of zij niet in staat, zal hij of zij sterven. 

Ik kreeg kippenvel, ik zou er zowieso voor zorgen dat ik niet zou sterven. Opnieuw ging ik aan het denken, en ditkeer hoorde ik mijn hersens opnieuw knarsen, maar harder dan ooit tevoren. Ik viel op de grond en kromp in elkaar van de pijn. Ik sloot mijn ogen in de hoop de pijn te verminderen maar ik verloor enkel mijn bewustzijn. 

Ik was weer in het veld, en ditkeer leek het alsof ik aan het vliegen was. Midden in het veld stond een meisje, ik schatte haar rond de 11 jaar. Ik zag lichtstralen op haar afgaan en pas toen begreep ik het. Ik was de strijd begonnen. Ik duwde mezelf af, alleen weet ik niet waaraan en met een enorme snelheid vloog ik op haar af. Ik voelde me licht worden en het meisje viel op de grond. Ook ik leek op de grond te vallen en opnieuw kwam het te nogal bekende: mijn zicht verdween en zo ook mijn gedachten. 

Toen ik terug ' wakker' werd en mijn ogen opende versperde een gedaante mijn zicht. Naarmate mijn zicht beter werd, kon ik zien dat het een jongen was. Ofja, eerder een halve man. Nog even later zag ik klaar en duidelijk dat het dus een jongeman was van een jaar of 22. Hij had bruin krullend haar en lichtgrijze ogen. Hij was niet enorm lang, ik schatte hem 1m80 of zoiets. Hij zwaaide even, volgens mij om te kijken of ik wakker was. "Gaat het wel?" vroeg hij. En ik stak mijn duim omhoog. Ik stond recht en ik klopte de viezigheid van mijn broek af. Vervolgens stak hij zijn hand uit.

" Hallo, mijn naam is nr.0492, aangenaam kennismaken"

" Uhh, hallo, maar ik dacht dat je geen gedaante had"

"Haha, dat heb ik ook niet, dit is ooit het lichaam van een volbloedlijner geweest die niet krachtig genoeg was om zijn gaves in één keer af te staan en dus stierf. Wij, de nummers houden die lichamen bij voor het geval dat we ze ooit nodig zouden hebben"

"Aah, uhm.. ok dan?"

"Je hebt een tijdje geslapen moet ik zeggen" spotte hij.

"Hoelang heb ik dan geslapen?"

" toch zeker een paar jaar" 

Ik schrok even, " WAT?? en mijn ouders, en mijn studies dan?" 

"Je ouders zijn verhuisd naar Australië en iedereen denkt dat je dood bent, we hadden dan ook niet verwacht dat je ooit nog wakker zou worden" 

"Hoe bedoel je? Wacht, ik ben de strijd aangegaan? en ik was niet sterk genoeg?" 

"Je was sterk genoeg, enkel was degene die haar gaves ontving niet sterk genoeg, ze was zo zwak dat we je gaves opnieuw moesten terruggeven. Het was al een harde klap als je één gave kreeg, en nu kreeg je er dus 3 tegelijk.. "

"Wel, uhmm.. ok ik snap het wel.."

"Ok, ik weet dat dit alles je een beetje afschrikt, maar.. zou je het nog eens willen proberen?"

"Hoe moet ik dat nu weten? Ik weet amper wat er gebeurd is en dan vraag je me.. "

"Ok, ok ik snap het al. Laat maar, je zult zelf wel willen switchen. Als dat ooit het plan is dan kom je gewoon naar hier en dan druk je op die knop daar. Je geeft je gegevens in, en gaat via die deur naar het veld, veel succes." 

Hij knipte met zijn vingers en verdween.. Dit was wel eigenaardig. Ik had Jaren geslapen, zou ik er dan ook anders uitzien? Ik keek rond en liep naar een spiegel. Niks was veranderd, totaal niks. Ik had zelfs nog dezelfde kleding aan als toen ik gevallen was. Mijn haar was even lang als de laatste keer dat ik in de spiegel keek.. Wat was er toch in godsnaam gaande in dit wereldje? De ene rare ontdekking na de andere en ik bleek het nog leuk te vinden ook. Ik begon echt schrik van mezelf te krijgen.. en geloof me, dat gebeurde niet vaak. 

 Ik zette mijn voeten op de ladder en kroop door het luik naar boven. Ik liep een random deur in, en zag het veld. eigenaardig. Ik liep opnieuw een andere deur in en ditkeer zag ik opnieuw het veld. Ik had al een vermoeden wat achter de derde deur zou zitten en dus liep ik gewoon naar het einde, waarna ik terecht kwam in een kast, alleen was het niet mijn kamer..

=======================

Heeyyy mensen, 

hier alweer een nieuw hoofdstukje. Vergeet niet te voten :)) 

xoxo Ellen.