Goose bumps

• H2 •

Dit kon toch niet waar zijn? Hoe kon de tijd nu in godsnaam stil staan? Even dacht ik dat ik droomde maar nadat ik mezelf bijna een blauwe plek geknepen had bleek het toch waar te zijn.

Helemaal overdonderd liep ik terug naar boven. Ik kleedde me aan en niet veel later was ik terug beneden. Ik liep naar de kast met onze schoenen, trok mijn vans eruit en deed ze aan.

Opnieuw probeerde ik mijn vader te bereiken maar nogsteeds kreeg ik geen antwoord. Ook de tijd was er niet op vooruitgegaan.

Ik moest ergens naartoe en de enige mensen waar ik vrijwel zeker van was dat ze thuis waren, waren mijn grootouders.

Al fietsend naar mijn grootouders keek ik rond. Het dorp leek wel dood te zijn. Het was geen groot dorp moet ik eerlijk toegeven maar ik had toch wel wat meer actie verwacht op een late donderdagvoormiddag.

Eenmaal aangekomen bij mijn grootouders gooide ik mijn fiets tegen de muur en ramde met mijn vuist op de venster. Ik was zo van slag dat ik gewoon vergat dat ze een deurbel hadden. Na dan toch een paar keer op de deurbel gedrukt te hebben kwam er eindelijk een beetje beweging. De deur ging open maar er stond niemand in de deuropening. Voorzichtig ging ik naar binnen.

" Opa? Oma? Iemand thuis?"

Geen antwoord

Nadat ik het hele huis doorzocht had en niemand gevonden had vertrok ik meteen. Ik vond het zo raar dat er niemand op straat liep dat ik maar eens een andere route naar huis zou nemen dan gewoonlijk. Misschien zou ik dan toch wel iemand tegenkomen.

Maar zoals verwacht bleef het dorp even leeg en stil als ik dacht. Of toch niet... Ineens hoorde ik een oorverdovend getoeter achter me. Uit automatisme keek ik dan ook over mijn schouder, wat ik beter niet gedaan had want alles werd wit.

==========================

Haai mensen, dit stuk is een beetje korter, maar het volgende word zowieso langer.. Ik zal binnenkort een nieuw stuk erop zetten maar ik weet nog niet precies wanneer. Votes en comments zijn altijd welkom :) xoxo