Goose bumps

• H5 •

Het duurde wel heel erg lang voordat mijn vader uit de auto stapte. Uit bezorgdheid ging ik toch maar even buiten kijken. Toen ik door de venster van de auto keek hield ik mijn adem even in. Mijn vader zat niet in de auto.. Ik keek een beetje rond om te kijken of hij misschien niet al uitgestapt was, maar er was niemand... Eenmaal terug binnen keek ik naar de klok. 5 voor 6. Wacht eens? Stond dit niet daarnet ook al op de klok? Ik rende meteen naar mijn gsm. '17:55' verscheen ook daar op het schermpje. "Verdomme! Niet opnieuw'

Ik liep weer naar buiten en haalde mijn fiets uit het tuinhuisje, vervolgens zette ik mijn voeten op de trappers en reed de oprit af. Mijn eerste gedacht was de kerk, of meer bepaald de kerktoren. Als de bliksem reed ik naar mijn doel, ik ben er heel erg zeker van dat ik nog nooit zo snel gefietst had. Toen ik  aangekomen was en naar boven keek werden mijn verwachtingen niet ingelost... ik had verwacht dat wel ergens de juiste tijd op zou staan.. maar ik had me dan blijkbaar toch vergist.

Een beetje teleurgesteld keerde ik weer terug naar huis. Ik kwam dan ook weer langs de plaats waar ik de vorige keer 'geteleporteerd' werd. Even bleef ik op deze plek stilstaan, en ik keek naar de grond.. Op de grond stond het cijfer 1, het was precies alsof de gemeente het hier had geverfd, want het leek verdacht veel op de verf die twee rijstroken van elkaar scheidde. Ik voelde mijn haar samentrekken, dat is een gevoel dat ik wel vaker heb als ik bang ben, of iets dergelijks. 

Opnieuw vertrok ik, volgens mij was ik echt aan het hallucineren. Ik kon mijn gedachten nergens anders meer op focussen, ik was helemaal van de kaart. Ik wist nietmeer waar ik naartoe moest, ik wist nietmeer hoe ik naar huis moest rijden. Omdat ik toch niet bepaald wist wat doen, reed ik maar een beetje rond in het dorp. Iedere straat waarvan de straatnaam me aansprak reed ik dan ook maar in.

Tot ik op een gegeven moment aan de toekomststraat kwam. Ik keek over mijn schouder, stak mijn hand uit en keek vervolgens nog eens naar links en rechts. Waarom ik dat deed wist ik eigenlijk zelf niet, want er waren toch geen auto's. Nogsteeds waren mijn gedachten gefocust op de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Mijn gedachten waren weg en ik kon niks meer horen.. totdat ik weer hetzelfde getoeter hoorde..

 ==========================

Heyyy,

alweer een nieuw hoofdstuk (speciaal voor jou Ellen) :)  ik hoop dat jullie het nogsteeds waard vinden om te lezen. & opnieuw heel erg bedankt aan de mensen die gevote en een comment achtergelaten hebben! dit betekent echt heel erg veel voor me! 

xoxo Ellen

P.s. voor de mensen die dachten dat ik dit hoofdstuk voor mezelf had geschreven dit nog even: EllenGg, is een goede vriendin van me en zelf schrijft ze een geweldig boek nu ( Verloren --> zeker lezen! ), en ze wou persee dat ik een nieuw hoofdstuk ging schrijven, vandaar dus.