4.BÖLÜM

38 7 3
                                    

Alec

Eldivenlerimi elime geçirdim ve hazırladığım fotokopiyi elime alıp sokağa çıktım. Dediğim gibi önce polisleri uyaracağım. Fotokopide şöyle yazıyor;

'Eserlerimi bırakın, beni bulmaya çalışmayın. Aksi taktirde sonuçlarına karışmam.
OSİRİS'

Kibar bir BANA BULAŞMAYIN uyarısı.
Çok düşünceli bir insanım. Knot'ların evine doğru yürüyorum. Bu Jerome ne kadar aptal. Sesten uzakta olmak için gitmiş en tenha yerde oturuyor. Bir tane komşusu var o da yaşlı Betty. Ve şu an Betty rahatsız olduğu için kızının yanında kalıyor. Yani anlayacağınız hiçbir görgü tanığı yok. Güvenlik kamerası da yok şansıma. Şu an orası polis kaynıyordur. Yakınımdaki yürüyüş parkına gittim ve bir banka oturdum. Geceyi bekleyeceğim. Telefonumu çıkardım ve kulaklıkları taktım. Marilyn Manson'dan Long Hard Road Out Of Hell'i açtım. Bu kadar saat nasıl bekleyeceğim? Çok sıkıcı. Alex'i ve Jane'i öldürdüğüm gece geldi aklıma birden. Üçümüz de çok eğlenmiştik. Tabi bana sorarsanız Alex'i öldürmek daha eğlenceliydi.
Daha çok korkmuştu ve daha fazla bağırmıştı. Polisin verdiği kartı cebimden çıkardım. Hmm. William Parker. Demek adın William. Hiç sevmem bu ismi. Umarım akılsızsındır ve beni bulmaya çalışırsın. Şimdiden seni öldürmek için bir sürü yol geldi aklıma. En basiti gerçekten sevdiği birini rehin alıp eğer kendi karnını deşmezse rehini öldürmekle tehdit et. Rehin gerçekten sevdiği birisi olacağı için bunu yapacaktır. O bunu yaparken rehinle birlikte onu izle ve sonra da rehini parçala. Bu arada sakın yalancı olduğumu düşünmeyin çünkü ben yalandan ve yalancıdan hiç haz etmem. Bu da yalan olmuyor zaten. Sonuçta eğer kendini deşersen rehini bırakırım demiyorum. Düşüncelerimden Corey Taylor'un sesiyle ayrıldım. Ne ara başladı bu şarkı yaa? En sevdiklerimden biri. Custer.
'Cut cut cut me up and f*ck f*ck f*ck me up!'
Hava sonunda kararmaya başladı. Off sıkıldım. Şarkı da bitti. Şimdi de Paranoid başladı tam beni anlatıyor.
-----------------
Sonunda geceyarısını geçti saat. Ağır adımlarla Jane'in evine doğru yürüyorum. Bir iki dakikaya orda olurum. Temkinli bir şekilde dış kapıdan içeri girdim ve kağıdı yere koyup üstüne de taş koydum. Bahçeye göz gezdirdim ve karanlığın izin verdiği kadar eşyaların yerini değiştirdim. Arkamda hiçbir iz bırakmadığımdan emin olduktan sonra oradan ayrıldım.

PSİKOPAT: MUHTEŞEM ESERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin