William
Nick akbaba gibi başımda dikilmiş duruyor. Gözlerimi açtığım gibi beni soru yağmuruna tuttu.
"Ne oldu sana? Nasıl oldu? Kim yaptı?...
" Nefes al! Ve başımı şişirme"
"Pekala nasıl zehirlendin?"
"Ne zaman taburcu olacağım? "
"Bugün taburcu olacaksın ama bir süre dinleneceksin. Yani hemen işe dönmek yok."
"Hastaneye nasıl geldim? "
"Osiris adında biri ambulansı aramış."
"Osiris?"
"Evet."
"Senin nasıl haberin oldu?"
"O aradı."
"Osiris mi?"
"Evet."
"Lanet olsun."
"N'oldu?"
"Şu araştırdığımız cinayetler var ya hani..."
"Eeee..."
"Katil bize not bırakmıştı ya, adı olarak ne yazmıştı hatırlıyor musun?"
"Yoo."
"..."
"Osiris mi!"
"Aynen öyle."
"Yani seni zehirleyen..."
"O."
"Ne diye önce zehirledi sonra da ambulansı aradı, salak mı bu?"
"Sanmıyorum"
"O zaman sen katili gördün."
"Göremedim. Söylediklerini bile zor anladım."
"Ne dedi?"
"Bana bulaşmamalıydınız, göreceksiniz, pişman olacaksınız gibi şeyler söyledi."
"Bu katil bir salaklık yapmasın?"
"Ne yapabilir ki?"
"Bu arada annenler geldi."
"Korey'i nasıl yalnız bırakmışlar?"
"O da geldi."
"Benim evdeler mi?"
"Evet"
Doktor içeri girdi ve artık hastaneden çıkabileceğimi söyledi. Sonunda.
--------------------------------------------------------------
Alec
İki saattir William'ın kapısının önünde bekliyorum ama hâlâ kimse çıkmadı. Böyle olmuyor yaa. Planımı bozuyorlar.
Sonunda birisi çıktı. Şansa bak bu William'ın kardeşi.
Kimsenin olmadığı bir sokağa kadar onu takip ettim. Umarım çabalarım boşa çıkmaz.
Biraz daha hızlı yürüyerek önüne geçtim ve karşısına dikildim. Şok olmuş bir yüz ifadesiyle bana bakmaya başladı. Gülümsedim. Ama psikopatça değil. O da bana gülümsedi. Yazık başına geleceklerden haberi bile yok.
