William
Bir günün daha sonuna geldik. Tüm gün boyunca hiçbir şey yapamadık. Hiçbir şey bulamadık. Adam resmen hiç iz bırakmıyor.
Bir dakika... O yazıyı neden oraya koyduğunu sanırım buldum. Büyük ihtimalle arkasında bir iz bırakmıştır ve biz onu farketmeden izi ortadan kaldırmak için böyle bir plan kurmuştur. Yazıyı o yüzden oraya koymuş demek bay Osiris!
Arabamı garaja parkettim ve hemen eve çıktım. Dinlenmem gerek. Kapıdan içeri girdiğim gibi yatak odasına yöneldim. Üzerimi değiştirdim. Tam yatacakken gözüm komodinin üzerindeki zarfa takıldı. Zarfı aldım ve hemen açtım. Kim koymuş olabilir ki?
İçinde yazanları okunmaya başladım
"Salak olduğunuzu boşuna söylemiyorum. Ne bulabildiniz hakkımda? Dur tahmin edeyim hiçbir şey. Ama ben senin hakkında her şeyi buldum Parker. Adresin... Ailen... Sevgilin... Adı Maura'ydı değil mi? Veteriner kız. Hakkında bildiklerim düşündüklerinden çok. Sizi uyarmıştım uğraşmayın benimle diye. Siz istediniz."
Başım dönmeye başladı. Kelimeleri güçlükle seçebiliyorum. Son satırlarda ne yazıyor onu bile zar zor okuyabildim.
"Aaa! Şansa bak Parker. Zarfa sanırım zehir sürmüşüm
OSİRİS"
Son kelimeyi okumamla birlikte gözlerim öyle bir bulandı ki etraftakileri seçemeyecek hâle geldim. Karşımda birisi var ama ben suratını seçemiyorum. Daha fazla dayanamadım ve yere yığıldım. Ama hâlâ bilincim açık. En azından karşındakinin söylediklerini anlayabildim.
"Merak etme. Güçlü bir zehir değil. Ama hastaneye gitmezsen fazla zarar görürsün."
"Sen kimsin?"
"Tanımadın mı? Osiris. Bana bulaşmaman gerekirdi. Ama bulaştın. Şimdi sen vazgeçsen de ben durmayacağım. Haa bu arada yapacaklarım bunun gibi değil. Bu sadece savaşın başladığını belirtmek içindi."
"Seni lanet olasıca pislik."
"Aaa bu sözler hiç yakışmıyor ağzına. Merak etme beni yakalayacaksın. Yani bir nevi yakalama sayılabilir. Tabii ben isteyince."
Arkasından bağırdım ama beni dinlemeden gitti. Daha fazla gözlerimi açık tutamıyorum.
--------------------
Gözlerimi açtım ve etrafa baktım. Hastanedeyim
