The Sneaky Plan (Completed)

- Chapter 30 : Love can be cruel -

Sinundo ako ni Drake sa bahay dahil napaparanoid siya na baka magpakamatay daw ako dahil sa sobrang miserable. He's over reacting. Kahapon pa niya ako sinusubukang kumbinsihin na mag mall at kumain sa labas pero wala talaga ako sa mood. Kaya naman heto siya ngayon, kasama ko sa pagpasok sa school.

Napatingin ako sakanya.

"Gwapo ko no?" sabi nito habang nakatingin sa malayo. I rolled my eyes. Ang kapal talaga nitong isang 'to. Bigla naman niya akong inakbayan and he pulled me closer to him.

"Pwede ba, ang clingy mo." I said at tinanggal ko yung kamay niya sa balikat ko.

"Clingy na gwapo." he said correcting me. I shook my head. Saan ba 'to nakakakuha ng lakas ng loob sabihin saakin lahat ng 'to? Nakaka amaze lang talaga yung self esteem niya. Well, totoo naman kasing gwapo siya pero, uso naman kasi yung salitang humble no?

I smiled sarcastically. "Oo nga. Ang gwapo gwapo mo. Grabe nakaka-amaze. It's my honor to be with you. Grabe!"

I rolled my eyes.

He nodded. "Shh. Alice naman. Wag masyadong malakas baka dumugin ako ng mga babae dito."

Napatawa naman ako sa sinabi niya. Ang kapal kasi ng mukha. Bwisit na 'to. Hahaha! Ewan ko nga kung maiinis ako o matatawa nalang sa mga pinagsasabi niya. In some ways, ang saya talagang kasama ni Drake.

Biglang nawala yung mga ngiti sa labi ko nang nakita kong masasalubong namin si Danger. I began to get frightened. Why does my heart feel heavy?

"Sa iba tayo dumaan?" Drake suggested. I know that he cares about me that's why gusto niyang sa iba kami dumaan.

I nodded. Liliko na sana kami pero naunahan kami ng tawag ni Danger

"Alice!" he smiled and waved. Feel ko di ko kaya siyang harapin. Ang bigat sa feeling. Tumakbo siya na papunta saamin. Binilisan kong maglakad , hinihila ko na nga si Drake. "Wait nga, ba't ba ayaw niyong tumigil sa paglakad." he said at hinarang niya kami sa daan.

I can't even look at his eyes. Parang ako yung may kasalanan. Parang ang bigat talaga sa feeling.

"Why are you not texting back? At di mo sinasagot mga tawag ko. Akala ko kung ano nang nangyari sayo." he said. "Uso mag reply kahit tuldok." pumunta siya sa tabi ko sabay hinawakan yung kamay ko. Agad ko namang tinanggal iyon. Napatingin siya sa ginawa ko. He was looking at me very confused. "What's wrong?" he asked me.

What's wrong? Seryoso ba siya sa tanong niya? So wala talaga siyang balak sabihin saakin yung about sakanila ni Bella? He's acting like nothing happened? Huh.

"Drake tara na." I said at hinila ko yung tshirt ni Drake.

"Hey." sabi naman ni Danger sabay hawak sa kamay ko. "Anong prublema? Did I do something wrong?" he said.

Did he do something wrong? Seryoso ba talaga siya sa mga tinatanong niya saakin? Wala ba talaga siyang balak sabihin saakin yung totoo?

"Drake let's go." I said at patuloy ako sa pag lakad.

"No. Walang aalis." he commanded. Napatingin ako ng masama kay Danger.  "Walang aalis hangga't hindi mo sinasabi yung prublema. Alice naman!" He took a deep breath. "Alice, magsalita ka naman. Kausapin mo  naman ako. Sabihin mo kung anong prublema. Kasi kung hindi, pano ko maayos 'to." galit na sabi niya saakin.

Hindi ko siya kinibo.  Tumingin ako kay Drake. "Drake tara na, malalate na ako sa susunod na klase ko." hinila ko  uli yung tshirt ni Drake  pero pinigilan niya kaming umalis.

"Drake ka ng Drake! Ako nga kausapin mo!" he said angrily. My heart leaped.

This is too much. I collected all my patience para makaalis na kami ni Drake sa pwesto namin. Nang medyo nakalayo na kami,   napatigil ako sa isinigaw ni Danger.

"Kung may prublema tayo, bakit hindi mo sabihin! How can I fix the problem, kung ikaw mismo hindi mo sinasabi saakin!"

Lumingon ako.

"You will never gonna fix it. You cannot undo the past. Nabuntis mo  na yung kapatid ko and I think that's enough para itigil na natin 'to, kung ano man meron tayo. Danger, let's end this."

And my heart crumpled, just like that.  

"Wait." He said. "Let me explain, I was drunk. My vision was blurred but I guarantee you hindi akin 'yon. I'm gonna conduct some tests just to prove it."

I shook my head.  I left.

Was there no happy ending for my story?  No one that could save my heart from being crushed into pieces?  Life is so cruel. I'm too young for these shits. Love is so cruel.