Κεφάλαιο 8

72 6 3
                                    


Πέντε μέρες αργότερα και ακόμα δεν έχω καταφέρει να μιλήσω στον καλύτερό μου φίλο,παρά το γεγονός ότι έχω μετανιώσει αληθινά για την συμπεριφορά μου εκείνο το βράδυ έξω από τη βιβλιοθήκη. Δεν μπορώ να πω ότι έκανα τεράστιες προσπάθειες για να αναζητήσω την συγχώρεση του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να του μιλήσω, απλά δεν μπορώ να βρω τον τρόπο να του πω αυτά που θέλω βγάζοντας ένα λογικό νόημα έτσι ώστε να μπορώ να έχω ελπίδες ότι μπορεί να με συγχωρέσει κάποια στιγμή στο μέλλον. Αυτές μου τις ανησυχίες μοιράστηκα με την Λυδία και πιστεύει πως είμαι ηλίθια. Ο Γιώργος δεν είναι τόσο θυμωμένος όσο νομίζεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πληγωμένος από την συμπεριφορά σου. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να πας και να του μιλήσεις. Πιστεύει πως ότι και να του πω θα με συγχωρήσει. Λέει πως με συγχώρεσε από το αμέσως επόμενο λεπτό, αλλά δυσκολεύομαι να την πιστέψω. Έχω να τον δω ακριβώς πέντε μέρες και τρεις ώρες. Απ' όσο ξέρω έρχεται στο σχολείο, αλλά μάλλον με αποφεύγει. Πρέπει να το πάρω απόφαση και να πάω να τον βρω, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν γίνεται να μην μιλάω με τον "σωτήρα" μου, τον κολλητό μου.

Αν μπορούσα να βρω την Άννα, ίσως να μου έδινε καμία καλή, αυθόρμητη και αστεία συμβουλή, ώστε να βρω την δύναμη να πάω να μιλήσω στον Γιώργο, αλλά κι αυτή παραμένει άφαντη. Χθες της τηλεφώνησα μαζί με την Λυδία και μετά από έξι απόπειρες αποφάσισε να σηκώσει το κινητό της.

"Που είσαι χαμένη τόσο καιρό;" μπορεί να φώναζα λίγο, αλλά η ανησυχία στον ήχο της φωνής μου ήταν αισθητή.

"Θυμάστε την κοπέλα που είχα γνωρίσει πριν από χρόνια στην κατασκήνωση και κάνουμε τρομερή παρέα; έπαθε ένα τροχαίο ατύχημα και με κάλεσαν να της δώσω αίμα. Θα κάτσω για αρκετό καιρό εδώ μέχρι να γίνει καλά. Δεν μπορώ να την αφήσω."

"Εντάξει καταλαβαίνουμε. Απλά θα μπορούσες να μας στείλεις έστω ένα μήνυμα..."

"Έχεις απόλυτο δίκιο, μέσα στην ταραχή μου αυτές τις μέρες δεν το σκέφτηκα."

"Θα στέλνουμε στους γονείς σου τις σημειώσεις από το σχολείο μέχρι να έρθεις. Μας λείπεις, έχουμε να σου πούμε πολλά νέα και-" ακούστηκε ένα μπαμ και αμέσως μετά μια ανδρική φωνή να φωνάζει και να βρίζει για το πόσο πονάει.

"Πρέπει να κλείσω θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή. Φιλιά." κι έτσι τελείωσε η συνομιλία μου με την Άννα.

Κάτι Σύνθετα ΑπλόWhere stories live. Discover now