Κάτι Σύνθετα Απλό

Κεφάλαιο 4

Η βδομάδα κύλησε κανονικά. Προσπάθησα να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις του έξω κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι οι χαιρετισμοί με γνωστούς και οι ανούσιες συζητήσεις πήραν φωτιά. Έλειψα σε πολλούς. Χάρηκα όταν κατάλαβα πως τα χαμόγελα των περισσοτέρων ήταν αληθινά. Μου φαίνεται περίεργο που μετά απ' όσα έχω κάνει, μετά απ' από που ήμουν, κάποιοι μ' αγαπούν ακόμα.

Ο Στέφανος δεν εμφανίστηκε ξανά από τότε. Ώρες – ώρες χαίρομαι που ο επικίνδυνος πρώην μου είναι μεγαλύτερος και δεν και δεν περιφέρεται στους διαδρόμους του σχολείου. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει και για την Εύα. Η Εύα είναι η κοκκινομάλλα σκύλα που έχει δώσει όρκο στον διάβολο να κάνει την ζωή μου κόλαση. Εντάξει, μπορεί να υπερβάλω λίγο, αλλά ειλικρινά θέλει να ου δυσκολέψει τη ζωή. Μας μισεί και τις τρεις και δεν ξέρω γιατί. Μπορεί να φταίει που ο Στέφανος την παράτησε για μένα. Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον αυτός είναι ο λόγος.

Κάπως έτσι ήρθε το Σάββατο. Χαίρομαι που επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, θα κάνω κάτι που κάνει σχεδόν όλος ο εφηβικός πληθυσμός! Χαίρομαι που χαροποιώ τις φίλες μου. Η Λυδία, όπως και η Άννα, σοκαρίστηκαν με την αποδοχής της πρόσκλησης του Γιώργου, αλλά δεν μπόρεσαν να κρύψουν την χαρά τους. Δεν νομίζω να ήθελαν να το κρύψουν.

Η ώρα είναι εφτά το απόγευμα και ετοιμάζομαι να πάω στο σπίτι της Λυδίας για την κλασσική συνάθροιση των κοριτσιών πριν τη βραδινή έξοδο. Η μητέρα μου εντυπωσιάστηκε με την ιδέα της ενσωμάτωσης μου. Μου αρέσει να συζητάω μαζί της. Γενικά μου αρέσει ν' ασχολείται με οτιδήποτε δεν έχει σχέση με τον πατέρα μου. Έχω κουραστεί να την βλέπω να χαραμίζει τη ζωή της σκεπτόμενη τι θα γινόταν αν μιλούσε στον πατέρα μου πριν βγει θυμωμένος από το σπίτι, αντί να τον πάρει τηλέφωνο την ώρα που οδηγούσε. Τι θα γινόταν αν ήταν εκεί την ώρα που το χτύπησε η σφαίρα. Αν... αν... αν... Έχω βαρεθεί τις υποθέσεις. Ένα χρόνο κάνω υποθέσεις για τη δολοφονία του πατέρα μου, για την μητέρα μου, για τη ζωή ου και τις νύχτες που την έχουν σημαδέψει. Δεν θέλω να κάνω άλλες υποθέσεις. Κοιτάω μπροστά και μόνο μπροστά, τουλάχιστον προσπαθώ. Έχω τους φίλους μου, την μητέρα μου κι έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Δεν χρειάζομαι τίποτα από το παρελθόν. Μάλλον η μητέρα μου χρειάζεται έναν καινούργιο άντρα στη ζωή της, έτσι θα ξεκολλήσει από το παρελθόν, όπως έγινε και μ' εμένα. Δεν το πιστεύω πως σκέφτηκα κάτι τέτοιο.

Μετά από είκοσι λεπτά ποδαρόδρομο, είχα περάσει το καταπράσινο κεντρικό πάρκο και έφτασα στη γειτονιά της Λυδίας. Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το σπίτι της αφού είναι το μόνο σε βικτοριανούς ρυθμούς της περιοχής. Για την ακρίβεια, αν εξαιρέσω το μουσειακό σπίτι στο στο κέντρο της πόλης που χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, είναι το μόνο κατοικούμενο σπίτι βικτοριανού ρυθμού στην πόλη.