Κάτι Σύνθετα Απλό

Κεφάλαιο 6

Το πρωινό αεράκι εισέβαλε στο δωμάτιο από το ανοιχτό παράθυρο δίπλα από το κρεβάτι μου. Οι Δευτέρες δεν μου πάνε, είναι φανερό. Χθες κατάφερα να κοιμηθώ σκεπτόμενη τα λόγια της Λυδίας, έχει δίκιο. Δεν ξέρω αν φταίει η Δευτέρα ή αν φταίνε όλα όσα έχουν γίνει ώστε να μου δημιουργήσουν μια απέχθεια για αυτή μέρα της εβδομάδας, αλλά ειλικρινά, από σήμερα δεν μου αρέσουν οι Δευτέρες.

Σηκώνομαι με το ζόρι από το γλυκό μου κρεβάτι και αρχίζω να ετοιμάζομαι. Τα μαύρα ρούχα στην ντουλάπα μου είναι πλέον λιγοστά, χάρη στη Λυδία και την Άννα που με τράβηξαν σχεδόν με το ζόρι να πάμε για ψώνια. Τα χαρακτηριστικά λόγια της Λυδίας ήταν ότι χρειάζομαι ανανέωση της γκαρνταρόμπας μου. Πρώτη μου επιλογή ήταν ένα γαλάζιο στενό φόρεμα, αλλά στην συνέχεια το χέρι μου διάλεξε ένα αεράτο μαύρο φόρεμα με μικρές μαργαρίτες να απλώνονται από άκρη σ' άκρη. Πιάνοντας τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοουρά, κατέβηκα να πάρω πρωινό με την μητέρα μου.

“Νωρίς κατέβηκες σήμερα.” με κοιτούσε περίεργα από την κορυφή ως τα νύχια. “Αμέλια, φοράς φόρεμα;” η έκφραση του προσώπου της είναι σαν να έχει δει εξωγήινο.

“Ναι, η Λυδία επέμενε να πάρω φορέματα γιατί λέει ότι μου πάνε.”

“Πάντα έλεγα ότι αυτό το κορίτσι είναι καλή επιρροή.”

“Έχει και έναν ωραίο πατέρα να την βοηθάει και να τη συμβουλεύει.” γιατί το είπα αυτό; νόμιζα ότι είχα κάνει συμφωνία με τον εαυτό μου να μην ασχοληθώ με την ερωτική ζωή της μητέρας μου. “Φεύγω, έχω αργήσει.” σηκώθηκα από το τραπέζι αφού άρπαξα ένα κρουασσανάκι, την φίλησα βιαστικά στο μάγουλο και εξαφανίστηκα στο λεπτό.

Είναι η πρώτη φορά που φτάνω έγκαιρα στο ραντεβού μου με τα κορίτσια. Συνήθως με περιμένουν γύρω στα δέκα λεπτά, σήμερα όμως χάρη στην μικρή κουβεντούλα που είχα με την μητέρα μου έφτασα στην ώρα μου.

“Βλέπουν καλά τα μάτια μου; Η Αμέλια είναι στην ώρα της; Αδυνατώ να το πιστέψω!” η Άννα έχει την τάση να πετάει τα σαρκαστικά της σχόλια, ακόμα και στις οχτώ το πρωί.

“Σου είπα ότι σου πάνε τα φορέματα.” με τα λόγια της Λυδίας ξεκινήσαμε για το σχολείο λίγα μέτρα πιο πέρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δίνουμε ραντεβού κάθε πρωί λίγο πιο πέρα από το σχολείο ενώ μπορούμε να συναντηθούμε κατευθείαν σε αυτό. Τελικά εμείς τα κορίτσια έχουμε πολλές παραξενιές.