Κάτι Σύνθετα Απλό

Κεφάλαιο 2

Ο ήλιος φεύγει και έρχεται το φεγγάρι
Μα δεν φοβάμαι όπως πρώτα
Ο τρόμος και η φρίκη έχουν γίνει κολλητοί μου
Και η νύχτα η μνηστή μου

Τα γνώριμα μέρη έχουν γίνει εχθρικά
Παλιοί γνώριμοι χάρες ζητούν
Μα εγώ είμαι κενός
Και στην ψυχή μου δεν υπάρχει φως

Τα μυστικά είναι μυστικά
Δεν χρειάζεται ν' αποκαλυφθούν
Μόνο σε κατάλληλες στιγμές μα πότε είναι αυτές;

Όποιος έγραψε αυτό το ποίημα πρέπει να εμπνεύστηκε από τη σημερινή μου μέρα. Περιφερόμουν γύρω στη μία ώρα στη βιβλιοθήκη ψάχνοντας κάτι να διαβάσω, μέχρι που η άκρη του ματιού μου έπεσε σ' ένα μικρό βιβλίο. Ήταν στριμωγμένο ανάμεσα σε κάτι παλιά βιβλία φυσικής στην πίσω πτέρυγα. Αν και στη βιβλιοθήκη περνούσα περισσότερες ώρες απ' ότι στο σπίτι μου, πρώτη φορά επισκέφτηκα αυτό το τμήμα του κτηρίου. Τα βιβλία που εκθέτονται στα σκονισμένα, τεράστια ράφια είναι επιστημονικού περιεχομένου, μια κατηγορία βιβλίων που απλά απεχθάνομαι να διαβάζω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σήμερα ένιωσα τη βαθιά επιθυμία να ρίξω μια ματιά στα χοντρά και σκονισμένα βιβλία. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και βρήκα το βιβλίο.

Είναι σχετικά λεπτό και το γκρι, το φθαρμένο εξώφυλλό του μόνο δελεαστικό δεν το λες. Τα χρυσά γράμματα είχαν ως καθήκον να μαρτυρούν τον τίτλο του βιβλίου, πράγμα αδύνατο λόγω της απαράδεκτης κατάστασής τους. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν είναι επιστημονικό βιβλίο ή όχι, οπότε αποφασίζω να το διαβάσω για να λυθεί η απορία μου.

Αν και το βιβλίο φαίνεται μικρό, κάθομαι τουλάχιστον δύο ώρες και ακόμα δεν έχω φτάσει ση μέση. Πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται περί κάποιας επιστημονικής ανακάλυψης, μάλλον πρέπει να το πάω αργότερα στη γραμματεία. Οι σελίδες του δεν έχουν συνοχή, αλλά για έναν μυστήριο λόγο τα πάντα βγάζουν νόημα. Μου φάνηκε περίεργο που το τελευταίο ποίημα που διάβασα απ' το βιβλίο ταιριάζει τόσο πολυ στη σημερινή μου μέρα.

«Τα μυστικά είναι μυστικά
Δεν χρειάζεται ν' αποκαλυφθούν
Μόνο σε κατάλληλες στιγμές
Μα πότε είναι αυτές;»
Διαβάζοντας αυτή τη στροφή αρχίζω να προβληματίζομαι. Σκέφτομαι τη μητέρα μου κα το γεγονός ότι δεν της έχω αποκαλύψει την παλιά μου σχέση με τον Στέφανο. Για την ακρίβεια δεν ξέρει τίποτα απ' όσα έχω κάνει τον τελευταίο χρόνο. Νιώθω τύψεις, δεν ξέρω τι να κάνω. Αν της πω το μυστικό μου δεν νομίζω να αντέξει κι άλλη ταραχή μετά τον θάνατο του μπαμπά. Αν δεν της μιλήσω, τι είναι ικανός να κάνει ο Στέφανος; Μπορεί να φαίνεται απλά ένας γόης με γλυκό πρόσωπο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ επικίνδυνος. Άργησα να το καταλάβω, αλλά τώρα ξέρω και με το παραπάνω ότι δεν αστειεύεται. Τι είδους χάρη θέλει από μένα; Μπορώ να κάνω αυτό που θα μου ζητήσει; Πρέπει να το κάνω; Γιατί ήρθε τώρα μετά από τόσο καιρό; Τόσες ερωτήσεις και ούτε μια απάντηση. Δεν μπορώ να τις απαντήσω και ούτε θέλω. Προς το παρόν έχω τα κορίτσια. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Προς το παρόν.