Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής τα λόγια του Χάρη επαναλαμβάνονται στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ με την εξομολόγησή του ή να τσατιστώ ακόμα πιο πολύ για το θράσος του. Αν αυτά που μου είπε ο Στέφανος εκείνο το βράδυ ισχύουν, ό,τι άκουσα να βγαίνει πριν λίγο από το στόμα του Χάρη ήταν ψεύτικες κουβέντες με σκοπό να οδηγήσουν στην παραπλάνηση μου. Αν και μπορώ να πω πως πιστεύω όλα αυτά που είπε, κάτι μέσα μου λέει να μην πιστέψω τίποτα. Μπορεί να φταίνε οι πράξεις του παρελθόντος που με κάνουν δύσπιστη και καχύποπτη, αλλά προτιμώ να μην εμπιστεύομαι εύκολα παρά να πέφτω θύμα του κάθε αλήτη που θα μπει στη ζωή μου. Όχι ότι λέω τον Χάρη αλήτη, ούτε κατά διάνοια, απλά νιώθω κάτι σκοτεινό, μα συγχρόνως απελπιστικά στενάχωρο. Τα μάτια του προδίδουν κάτι που δεν έχω καταλάβει ακόμη, κάτι που με ελκύει. Αν είναι να πληγωθώ ξανά δεν θέλω να ξέρω τι είναι αυτή η μυστήρια αίσθηση.
Είναι δύσκολο να επεξεργαστώ το όλο συμβάν, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι να κάνω είναι να πάω μια βόλτα, αυτή τη φορά στο άγνωστό, μόνη μου. Πρέπει να σκεφτώ, το θέμα είναι ότι δεν ξέρω τι. Έχω ήδη απομακρυνθεί από το πάρκο και πηγαίνω προς το σπίτι της Λυδίας, ο δρόμος μ' έφερε προς αυτή την κατεύθυνση. Μάλλον το υποσυνείδητο μου ξέρει πως το να επισκεφτώ την κολλητή μου και να της πω ό,τι συνέβη είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω.
Η ώρα είναι γύρω στις τέσσερις το απόγευμα και η Λυδία ανοίγει την εξώπορτα μετά από τα επίμονα χτυπήματα που άφηνα. Πρέπει να άρχισαν πάλι τα κουτσομπολιά, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί να περιμένω τόσην ώρα να ανοίξει την πόρτα.
“Νόμιζα ότι είχαμε ομαδική εργασία και όχι μαραθώνιο κουτσομπολιών...”
“Κι εγώ νόμιζα ότι όλα τα μέλη της ομάδας πρέπει να ασχολούνται με την εργασία αντί να τρέχουν στα πάρκα με τον κάθε άγνωστο.” αν και ότι είπε ήταν μέσα στα όρια της πλάκας, είχε απόλυτο δίκιο. Εγώ είμαι αυτή που ήταν απασχολημένη να πηγαίνει στα πάρκα με τον κάθε άγνωστο και να της κάνουν ερωτική εξομολόγηση. “Ξέχνα την εργασία, αν δεν μας πεις τι έγινε θα σκάσω! Δηλαδή, δεν θα σκάσω εγώ... η Άννα ανυπομονεί.” ξεκαρδίστηκα στα γέλια και περάσαμε μες στο σπίτι κλείνοντας γρήγορα την πόρτα, σαν να ήμουν έτοιμη να αποκαλύψω το πιο σκοτεινό μυστικό.
“Δηλαδή σου έκανε ερωτική εξομολόγηση.” μετά από την μικρή και γεμάτη λεπτομέρειες αφήγησή μου, η Άννα λέει το ίδιο πράγμα εδώ και δέκα λεπτά.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Κάτι Σύνθετα Απλό
Подростковая литератураΕίναι σκοτεινά. Δεν μπορώ να ξεφύγω. Βοήθεια! Βοήθησέ με να φύγω μακριά από το σκοτάδι, μόνο εσύ μπορείς. Μη μ' αφήνεις μόνη. Πρέπει να ξεφύγω¨κι εσύ πρέπει να μάθεις αυτό που τόσο καιρό σου είναι κρυφό. Αλλιώς εκείνη η νύχτα θα σε στοιχειώνει, όπως...
