PAIN KILLER

.Pain killer 7 : Ma dark secret 50%

"ซึลกิ เร็น วันนี้ว่างๆมาดูหนังกัน ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่ มาเร็วๆ"

แอมเบอร์ตะโกนเรียกพวกเราจากฝั่งตรงข้ามในขณะที่ผมกับซึลกิกำลังช่วยกันทำเค้กอยู่ ผมหันไปมองหน้าเธอเล็กน้อยเพื่อขอความเห็น ซึ่งซึลกิก็พยักหน้าตกลงผมจึงเดินไปหยิบถาดเค้กใส่ตู้อบเอง ส่วนซึลกิก็จัดการเก็บอุปกรณ์ให้เข้าที่แล้วก็ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาพร้อมผม แอมเบอร์ที่เดินหายเข้าไปในครัว กลับมาพร้อมกับป็อปคอร์นถ้วยใหญ่

หน้าจอโทรทัศน์จอใหญ่ที่มีสีดำสนิทเริ่มมีภาพและเสียงปรากฏขึ้นพร้อมกับสายตาสามคู่ที่จับจ้องที่จอแบนขนาดใหญ่นิ่ง...และเสียงเคี้ยวป็อปคอร์นกุบกับของไอ้แอม

หนังดำเนินไปถึงครึ่งเรื่องพร้อมกับความเข้มข้นที่มากขึ้นเรื่อยๆ ในจังหวะที่ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำมาดื่มดับกระหาย หางตามันก็บังเอิญเหลือบไปเห็นร่างบางของซึลกิที่เริ่มบิดเร้าด้วยความทรมาน(ผมเองก็ไม่รู้สาเหตุหรอกนะ รอเจือกไปพร้อมๆกันละกัน)

ตามใบหน้าสวยเริ่มมีเหงื่อผุดตามไรผมทั้งๆที่แอร์เปิดไว้ตั้งสิบเก้าองศา??! ริมฝีปากทั้งสองเม้มกันแน่นจนห้อเลือด นี่มันชักจะแปลกเกิดไปแล้วนะ....

ในจังหวะที่ผมกำลังจะเอ่ยปากถามซึลกิ เธอก็ลุกพรวดขึ้นมาเสียก่อนพร้อมกับก้าวเท้าเดินเข้าห้องของเธอไปด้วยความรีบร้อน ผมได้แต่มองด้วยอาการงงเงิบก่อนจะตัดสินใจเดินตามไปด้วยความสงสัยและเร่งรีบไม่แพ้กัน

ถึงแม้ซึลกิจะยอมเปิดใจรับผมเป็นเพื่อนแล้ว แต่การที่ผมได้สังเกตุดูเธอมาตลอดก็ทำให้รู้ว่าเธอมีกำแพงบางอย่างปกปิดผมไว้ จนทำให้เกิดช่องว่างขนาดใหญ่ที่ผมไม่อาจเข้าหาเธอได้มากกว่านี้อีก กำแพงที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อไมาให้ใครล่วงรู้และล่วงเกิน หากแต่มันก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและขมขื่น

มันอาจจะดูเสียมารยาทมากไปสักหน่อยแต่ผมก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องของซึลกิเข้าไปโดยยังไม่ได้รับอนุญาติ เพราะความเป็นห่วงมันมีมากกว่าที่จะใส่ใจอะไรในตอนนี้ ประตูห้องถูกเปิดออกกว้างด้วยฝีมือของผมเอง สายตาคมกวาดมองสำรวจไปรอบห้อง