ผมเลี้ยวรถคันสวยเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของมหาลัยทันที ก่อนที่จะหันไปมองทางเบาะข้างคนขับซึ่งตอนนี้ซึลกิกำลังปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยออกจากร่างบางแล้วหันมาขอบคุณผมที่ช่วยขับมาส่งเธอในวันนี้ ผมยิ้มรับเธอเบาๆก่อนที่เราจะพากันเดินออกจากรถแล้วแยกย้ายไปยังคณะของตนเอง
ตลอดทางที่ผมก้าวเดินนั้นมีนักศึกษาบางส่วนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองผมด้วยสีหน้าแปลกๆแล้วหันกลับไปซุบซิบนินทากันต่อ หรือถ้าเป็นผู้ชาย ไอ้พวกนั้นก็จะมองหน้าผมแบบคาดโทษแล้วยกนิ้วกลางขึ้นใส่ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพียงแค่ยักไหล่อย่างส่งๆก่อนจะเดินไปที่โรงอาหารของคณะบริหารที่นัดกับกลุ่มเพื่อนไว้
ผมเองก็พอรู้อยู่หรอกว่าทำไมคนพวกนั้นถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น คงเป็นเพราะข่าวมันกระจายไปทั่วล่ะมั้งว่าผมกับซึลกิอยู่บ้านหลังเดียวกันแถมวันนี้ผมยังขับรถมาส่งเธออีก คนส่วนใหญ่จึงเข้าใจว่าตอนนี้ผมกับซึลกิเป็นแฟนกัน หึๆ ปล่อยให้เข้าใจอย่างนี้น่ะดีแล้ว
เมื่อเดินเข้ามาในโรงอาหารของคณะบริหารเป็นที่เรียบร้อย ดวงตาคมของผมก็กวาดมองไปทั่วจนกระทั่งพบกับกลุ่มเพื่อนของผมที่กำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างเมามัน สายตาคมของแอมเบอร์ที่สังเกตุเห็นผมเดินเข้ามาก็รีบตบโต๊ะเสียงดังลั่นก่อนจะตะโกนเรียกแกมด่าผมทันที
อะไรของมันวะ!!?
"มาได้สักทีนะไอ้เร็นไอ้คนฮ็อต(แขวะสักนิดหมั่มไส้ละกันคนมองมึงเยอะ กูหมั่น//แอมเบอร์)กูรอเมิงมานานแล้วไอ้เพื่อนรักไส้กูนี่พันกันหมดละ(มึงบอกหิวแต่มือถือไก่ทอด โหวว อีทอมบางพระ//เร็น) มึงรีบมาเลย!"
ผมมองพฤติกรรมบ้าบอของแอมเบอร์ก่อนจะยิ้มขำๆออกมาแล้วล้มตัวลงนั่นข้างแอมเบอร์ทันที ก่อนจะวางกล่องแซนวิชที่ซึลกิทำมาให้วางตรงหน้ามันที่หนึ่งและของผมที่หนึ่ง แอมเบอร์มองหน้าผมอย่างงงๆ มันคงงงล่ะมั้งเพราะผมทำอาหารไม่เป็น แฮะๆ
BẠN ĐANG ĐỌC
PAIN KILLER
Ngẫu nhiên[ FIC : NU'EST REN X RED VELVET SEULGI ] 'ความลับและความเจ็บปวดของเธออย่าเก็บมันไว้ ปล่อยมันออกมาแล้วให้ฉันได้ช่วยเธอเองซึลกิ' - เร็น
