PAIN KILLER

PAIN KILLER : เด็กดื้อยา [ END ]

"ซึลกิเธอกินยาหลังกินข้าวรึยังน่ะ"

ผมตะโกนบอกร่างบางที่กำลังจัดเก็บของที่ไม่เป็นระเบียบตามห้องนั่งเล่นด้วยท่าทีทีเล่นทีจริง เพราะช่วงนี่ซึลกิไม่ค่อยชอบกินยาเนื่องจากเธอคิดว่าสารของยาปลุกเซ็กส์ในตัวเธอนั้นหมดไปแล้ว แต่ผมกลับไม่คิดอย่างงั้นนี่สิ ถึงอาการมันจะดีขึ้นแล้วก็จริงแต่ก็ควรกินยาให้มันหายขาดไม่ใช่หรอ..!??

คิดได้ดังนั้นผมจึงหยิบกระปลุกยาของร่างบางที่วางอยู่ตรงโต๊ะใกล้ๆออกมาและรีบเดินไปหาซึลกิที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ถ้าให้กินดีๆไม่ชอบก็คงต้องใช้วิธีของผมแล้วสินะ ผมทิ้งตัวลงนั่งตรงโซฟาใกล้ๆกับร่างบางของซึลกิ ดวงตาคมกวาดมองด้วยความเจ้าเล่ห์ ซึลกิเองก็คงจะรู้ถึงบรรยากาศที่แปลกๆชอบกลใบหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะเขยิบถอยห่างจากผมเล็กน้อย

แต่ผมก็คว้าหมับเข้าที่มือเรียวไว้ก่อน ก่อนจะกดร่างบางให้นอนราบกับพื้นโซฟาและคร่อมตามทันที ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจพร้อมกับพยายามที่จะดังแผงอกของผมเพื่อให้ลุกออกจากร่างของตน แต่ด้วยแรงที่มีน้อยกว่าจึงทำให้ไม่สามารถทำอะไรผมได้เลย ผมหัวเราะหึๆในลำคอก่อนจะค่อยๆนำเม็ดยาเข้าปากตัวเองแล้วประกบจูบกับริมฝีปากบางตรงหน้า

ซึลกิทำตาโตก่อนจะส่ายหน้าไปมาแต่คงไม่ได้หรอกนะ ผมเบ้หน้าเพราะความขมของยาก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นร้อนส่งเม็ดยาเหล่านั้นเข้าไปในโพรงปากบางแล้วนำลงคอไปมือบางทุบผมด้วยความแค้น ผมจึงมองจูบที่อ่อนหวานและเร่าร้อนให้เป็นของขวัญ

"ทำไมถึงไม่ชอบกินยานักหืม" ผมถามซึลกิออกไปหลังจากที่เราทั้งคู่ได้ถอนจูบออกมาแล้ว

"ก็ฉันหายดีแล้วนี่อีกอย่างยานี่ก็เม็ดใหญ่และขมมากด้วย ฉันกลัวมันจะติดคอตายอ่ะ"

โถ...เด็กน้อยจริงๆ

"ทนกินอีกนิดให้หายสนิทก่อนนะ จุ๊บ"

พูดจบก็จูบที่หน้าผากมนเบาๆแล้วทิ้งตัวลงนอยบนโซฟาด้วยกันอีกครั้งด้วยความง่วงและเหนื่อยล้า ซึลกิเอาหัวมาซุกที่อกแกร่งของผมด้วยความออดอ้อน ผมหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูก่อนที่เราทั้งคู่จะเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยฤทธิ์ยา
.
.
.
.
.
.
.
.
Amber part (บทส่งท้ายโดยท่านแอม)

ไฮ! รีดเดอร์ทั้งหลายไม่ได้เจอกันนานเลยนะฮะจะโทษใครไม่ได้ต้องโทษอิไรท์เตอร์คนเดียวเลยที่บังอาจลืมฉันได้ ฮึ้ย! ว่าด้วยเรื่องบทบาท ฉันถอดรองเท้าผ้าใบคู่เก่งที่เริ่มมีกลิ่นตุๆมาไว้หน้าบ้านอย่างไม่ใส่ใจนักก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินเข้าบ้านใหญ่

ระหว่างทางที่จะเดินขึ้นห้องนอนหูเจ้ากรรมของฉันดันได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ดังมาจากห้องนั่งเล่น ด้วยความสงสัยฉันนึงเดินเข้าไปให้ใกล้ๆอีกอย่างช่วยไม่ได้

"อ๊ะ อ๊าาา"

"อืมมม สุดยอดเลยซึลกิอ่าา"

ยืนแค่ตรงนี้กุก็ได้ยินชัดเลย ชัดจริงๆไม่ต้องยืนดูก็เห็นภาพเป็นฉากๆ ไอ้ห่าเร็นมึงขึ้นไปเอากันบนห้องก็ไม่ได้เนอะ! ฉันเดินขึ้นห้องทันทีด้วยใบหน้าร้อนเห่อและยิ้มออกมาอย่างกับคนบ้า

แต่ก็ต้องตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ นี่ซึลกิหรือกุกันแน่วะที่โดน แต่จะว่าฉันดีใจกับเพื่อนทั้งสองก็ว่าได้นะ เห็นภาพช็อตเมื่อกี้แล้วฉันแทบอยากจะกรี๊ดให้หายเป็นทอมเลย เอาเป็นว่าพวกมันสองคนรักกันดีและฉันก็ยังโสดต่อไปจบนะ.

Author Note : จบแล้วนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ของคู่เร็นและซึลกิ ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่เข้ามาอ่านและโหวตให้กำลังใจตลอด ยังงัยก็ขอบคุณและอย่าลืมติดตามผลงานนิยายเรื่องอื่นด้วยนะคะ