PRINCE OF MY HEART (On-Going)

♥Chapter 10: Comforting your friend.

♥ Chapter 10: Comforting your friend

- Jessie's POV -

Sige lang. wag lang kayo magpakita sa akin. 2 weeks lang naman kayong hindi nagpaparamdam. Tas ang nanay ko naman... nasaan? nasa outing daw. Sh*t lang! Outing? 3 days daw? Wow! iiwanan nya ako dito?! tss. ano ba tong iniisip ko. College na ako. Alam kong kaya ko na sarili ko.

pero naman kasi, i need them pa rin. Bakit? what if problems exist in my life? Saan ako pupunta?! Sa heaven?! magpapakamatay nalang ako? kasi wala nang nagaalala sa akin?!

Sh*t lang! Bakit ba naging OA ako nang ganito! Ganito ba talaga pag naiiwan ng kaibigan?!

Pero mas masaklap pag hindi na sila babalik diba?!

Pero ang tanong, babalik pa nga ba sila?

tsk. Hayaan na muna sila. Andito pa naman si Wencess. always on my side. Alam nya na din kasi na hindi ko na nakikita sila Echo at Hazel. -____- Pero pasalamat ako kay Wencess. Kasi andyan sya. Kasi problema naman ituturing ko dito diba? Problema about friends.

"Kain tayo." Tas inalok ni Wencess. tas inabot nya ang Burger sa akin. Asan kami ngayon? Andito sa tapat ng School. nakaupo lang kami sa gilid ng kalsada.

"Ang lalim pa rin ng iniisip mo Jessie." - Wencess.

Nagsmile lang ako. Fake smile. saka ako kumagat sa Burger.

"Alam mo Jessica Pauline. Don't worry. Kung kaibigan ka talaga nila, babalik sila. at magpapakita. Baka malay mo, busy sila sa sari-sarili nilang buhay. Kailangan mo rin silang intindihin. kasi, tao rin sila. May sariling buhay." - Wencess.

May point si Wencess. Kaya i have to do is to wait for their come back. Pero kailan ba? di ko naman kasi itatanggi na namimiss ko sila. :( Part sila ng buhay ko. Part sila ng kasiyahan ko. Kaya parang nawala ng 50 percent ang happiness ko. :'(((

"Thanks Wencess." - Ako.

Tas ngumiti ako. Ngiting totoo. Yung hindi FAKE. :)

May natitira pa naman diba? si Wencess. She's like a sister/bestfriend to me. Sa ilang beses naming nagsasaya na magkasama. Nakikita ko na ang bait nya. :)

Call it OA pero ganun talaga e.

- Wencess' POV -

It's hard to comfort a friend. But you have to do it. For them, to be strong. Katulad nalang ni Jessie. nahahalata ko na mahina sya pagdating sa hindi pagpapakita ng friends nya. Kaya ako ang andito, trying by best to comfort her. Tumalab naman. Nagiismile na sya. At alam ko na yun na ang tunay nyang ngiti. :) Nakakarelate din naman ako kay Jessie sa pinagdadaanan nya. Bakit? Kasi isa rin akong babaeng, nilayuan ng Kaibigan. Nawala silang parang bula. Ang iba lang saamin ni Jessie ay, sya nagaantay pa na bumalik ang friend nya. Pero ako, hindi na. Bakit? Kasi, alam kong wala nang pagasa. Kasi alam kong masaya na sila. 8 months naman akong nagaantay. Sapat na effort na yun. Pero wala akong napala. Haha. natatawa nga ako sa sarili ko kada naaalala ko yun. Kasi 8 months?! 8 months ang inubos ko sa kakaisip sa kanila. Edi sana kung naghanap ako ng bagong friends, naging masaya ako! Swerte ako, kasi Jessie exists in my life. Oo, she's now a part of my life. Because, she's one of the person that make me happy every single day of my life. ^_^

OA noh?! XD I love Jessie as a Friend. :)

- Jessie's POV -

Nakauwi na ako ng bahay. Sinama ko pa nga si Wencess sa bahay e. Wala naman akong kasama. Nagpatulong na rin ako sa pagluto ng pagkain. Syempre bilang bayad, dito sya magdidinner.

Kaya hinanda na namin ang mesa. :) Grabe! natutuwa talaga ako kay Wencess ngayon! She makes me happy this day. $ino ba naman hindi magiging masaya pag cinomfort ka ng isang kaibigan? Diba nakakawala ng galit.

^___^

Nagsimula na kaming kumain ni Wencess.

"Wencess, siguro pag kasabay natin ngayon si Echo at Hazel, ang saya." bigla ko nalang yan nasabi.

Ngumiti naman si Wencess.

"Jessie, dont worry. even if they are not here, andito naman ako. Im your bestfriend, sister, and a family. Kaya pag may problema ka, dont hide it from me ha. Kasi may nagaalala pa rin sayo. At ako yun." - Wencess.

Napangiti naman ako sa sinabi nya. Mas lalo akong sumasaya. :)

kahit isa lang pala ang kaibigan mo, basta tunay ang pinapakita nyang ugali sayo, sasaya ka pa rin :)

THANK GOD I FOUND WENCESS. MY ANOTHER BESTFRIEND. ^__^°

Nagtawanan lang kami habang naguusap hanggang sa matapos kaming kumain.

grabe!! pinawala ni Wencess ang pagiging problemado ko! Feeling ko pag andito si Wencess, para andito na rin si Echo at Hazel! ^__^

Niligpit ko na yung mga pinagkainan namin. Tapos sya naman, inayos na nya ang gamit nya. At nagpaalam na saka umuwi.

Di talaga maalis ang ngiti sa mukha ko. :) Nararamdaman ko kay Wencess, na she will never leave me. Di nya ako iiwan sa ere. :) Unlike Echo and Haze. :(

Pero diba, may own reason naman sila kung bakit sila hindi nagpakita?

Pero sana man lang, sinabi nila. Para di ako nagaalala nang ganito. >__<

Nakakainis! >__< They didn't trust me?!

**

Read.Vote.Comment. <3

LoveLots~