PRINCE OF MY HEART (On-Going)

♥Chapter 28: Sya na ba yun?

♥Chapter 28: Sya na ba yun?

- Hazel's POV -

Ayos na. Nagtratrabaho na sila Jessie at Wencess. Parehas nga sila ng ppinagtratrabahuan.

Syempre ako rin nagtratrabaho. :))

Pero isa na lang ang kulang kay Jessie..

At yun ay si Echo. Ang makakapagkumpleto ng happiness nya..

At alam ko rin na kahit mahigit isang taon nya na hindi nakikita si Echo, mahal nya pa rin yun.

At sigurado ako na hindi na magbabago yun.

Dahil alam ko na isa na sa parte ng buhay ni Jessie si Echo.

Iniimagine ko na minsan na naiiyak muna si Jessie bago sya makatulog dahil sa kakaisip kay Echo.

Kailan ba kasi babalik si Echo??

May balak pa ba sya na bumalik?

O papaasahin nya lang si Jessie??

Hanggang kailan magaantay si Jessie kay Echo?

Habang buhay na lang ba?

Oh may pagasa pa na maging masaya silang dalawa..

Naguguluhan na ako. Mahal ba talaga ni Echo si Jessie?

O, niloloko nya lang??

- Jessie's POV -

Nakakapagod pala magtrabaho.. 9pm na pero di pa ako nakakauwi..

Baka dilikado na sa labas. Kasama ko naman si Wencess e.. :))

Parehas kasi kami ng pinagtratrabahuan..

Naglalakad na kami ni Wencess sa kalsada..

When i saw someone familiar.

Lumabas sya sa color white na sasakyan. Sya na ba yun? O sa sobrang miss ko sa kanya, namamalikmata na ako??

Pumasok na sya sa isang building..Gusto ko sya sundan, pero alam kong hindi pwede.

Sya na ba yun??

Ang lalaking mahigit isang taon kong hinintay??

Naaalala nya pa kaya ako?

Mahal nya pa ba ako?

Kasi ako, mahal ko pa sya.

Napatigil ako sa paglalakad. Kaya pati si Wencess tumigil din.

Tumitig lang ako sa building na pinasukan nya.

"Uy, Jessie, okay ka lang?" Tanong sa akin ni Wencess. Pero di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

"Uy!! Jessie!!" Tas nagsnap pa sya sa tapat ng mukha ko..

"S-Sorry. Wencess, parang nakita ko na sya." -- Ako.

"Ha? Sino?" -- Wencess

"Si Echo. Pumasok sya sa Villanueva Company." -- Ako, sa kanila yun diba? Kasi Villanueva.

"Ha? Baka naman namamalik mata ka lang Jessie." -- Wencess.

"B-Baka nga. Tara na." Tas lumakad na ulit kami...

Kahit gustong gusto ko sya makita.... Kailangan ko munang siguraduhin kung sya nga yun.

Pero kung sya nga yun, bakit di nya ako pinupuntahan??

Nakalimutan nya na ba ako??

Di na ba nya ako mahal?

Nakarating na ako sa bahay namin.. Wala na akong gana kumain. Kaya umakyat na lang ako sa kama ko at humiga sa kama.

Nalulungkot ako. Baka kasi, kinalimutan na ako ni Echo...

Ako na lang ba ang nasasaktan sa pangyayari?

Akala ko ba lumayo sya para maalala ko lahat? Pero ngayon naalala ko na. Pero bakit di pa rin sya bumabalik??

Sa madaming buwan ba na paghihintay nya, nababawasan na ang pagmamahal nya sa akin?

Kung sya nga yun, possible na, kinalimutan nya na ako. Dahil bakas sa mukha nya ang ngiti kanina nung nakita ko sya.

Masaya na ba sya kasi wala nang pagasa na maging kami ulit?

Wala nang pagasa na sumaya pa kami?