PRINCE OF MY HEART (On-Going)

♥Chapter 33: Bakit kailangan? :(

♥ Chapter 33: Bakit Kailangan

- Jessie's POV -

Nagising ako dahil sa sikat ng araw sa mukha ko..... wait, bakit parang nakahiga ako?? Eh diba nasa car lang ako ni Echo?

At bakit parang ang tagal namin makarating sa place ng date namin??

Dinilat ko ang mata ko........

0___________0 Hala!! Bakit andit na ako sa bahay?! Akala ko ba may date kami??

Hala! Baka galit si Echo. Kasi dahil sa akin naudlot yung date.. T_____T

Paano ako magsosorry?

Hinanap ko kung nasaan ang cellphone ko, nung nakita ko, agad agad kong nidial ang number ni Echo...

(Why, babe?) Bungad nya. Halatang bagong gising ang boses nya.

"Babe, galit ka?" Malungkot at natatakot na tanong ko.

(Bakit ako magagalit?)

"So hindi ka galit?"

(Hindi. Bakit mo ba natanong kung galit ako?)

"Eh.. Kasi hindi natuloy yung date natin e."

(Ah. Yun lang pala, Hahaha. Okay lang, atleast nakapagpahinga ka. Maayos ba ang tulog mo?)

"Opo."

Haaay salamat. Di pala sya galit. Sweet pa nga e. xD

(Ah, good. Bye na muna. May trabaho pa tayo. Mamaya na lang ulit, Jessie, Bye.) --tooot tooot--

Pagkatapos namin mag-usap, naligo na ako at saka nagbihis ng pangwork ko na uniform.. Umunom lang ako nang kape at saka umalis. Yep, di ako sinundo ngayon ni Echo. Nakakatampo tuloy :(

Joke lang. Syempre. Malay mo nagmamadali lang talaga sya sa work.

Sumakay na lang ako sa bus....

- Echo's POV -

Namimiss ko na agad si Jessie. Super busy ko ngayon dahil sa work. Speaking of Jessie.. Sht!! nakalimutan ko syang ihatid sa work nya....

Dinial ko ang number nya,pero out of coverage na. Naku! Baka nagtampo yun! O baka nagantay sa akin ng matagal kasi ang alam nya, ihahatid ko sya.

Hindi ko na muna prinoblema yun. Nagtrabaho na lang ako nang nagtrabaho...

Kasi malapit na rin naman ako umalis. Oo, aalis ako nang bansa. siguro 2 years ako dun. At alam kong magagalit si Jessie pag nalaman nya yun. Kaya pinapaplanuhan ko na. kung paano ko sasabihin sa kanya yun.

9pm na, nang matapos ang trabaho ko

Dinial ko na ulit ang number ni Jessie. Then she answered it.

(Bakit?) Oppps. Mukhang badtrip nga. Tsk

"Babe, are you mad at me?"

(Ha? Why will i get mad of you?)

"Kasi di kita sinundo sa bahay nyo kanina."

(Nah. It's okay. Kumain ka na ba?)

"Yeah, babe. Ikaw?"

(Uh, y-yeah.)

"Uh, uhm, babe, let's meet later. Susunduin kita."

(Okay. Bye) **Toot toot**

**********

10pm na. At susunduin ko na si Jessie sa trabaho nya.

Nababakla aa ako. Natatakot akong sabihin sa kanya na aalis ako.

Pero kasi, importante yun.

Pero ipapangako ko naman na sya lang e. Kahit makakita pa ako ng maganda at sexy na babae sa Italy. Sya pa rin ang mahal ko.

*******

- Jessie's POV -

andito na kami sa kotse ni Echo. Ang tahimik nya nga ngayon e.

"Echo, may problema ka?"

"Why?"

"Ang tahimik mo." - Ako.

"Uh eh, nothing." - Echo. Nanahimik na lang ako. Wala na akong masabi.

Ibang iba talaga si Echo ngayon e.

May problema ba sya na hindi nya sinasabi?

Nakarating na kami sa.... saan ba to?

Basta nasa garden kami. MALAKING GARDEN.

Magkaholding hands kami na naglalakad ni Echo papasok ng garden.

Ang bango nga sa loob e. amoy na amoy ang bulaklak. :))

Pinaupo nya ako sa nag-iisang dining table dun. Parang date na date talaga. As in kami lang. At ang tatlong waiter. xD

"Sosyal a." Tuwang tuwa na sabi ko.

"Yeah." - Echo. Nag-umpisa kami sa pag kain. Hindi talaga mawala sa mukha ko ang ngiti.

"Can i dance with you?" Nagulat ako sa tanong niya. Nakakahiya! Di ako marunong sumayaw.

"Eh... Di ako marunong." Nahihiyang sabi ko.

"It's okay, Babe." Sabi niya. Saka nya ako pinatayo at pumunta kami sa gitna.

Nagsnap lang si Echo saka na tumugtog.

Ang favorite song ko.

(NP: You and Me Lifehouse)

(an: Di ko na nilagay ang lyrics.)

Habang sumasayaw kami, nakatago ang mukha ko sa dibdib ni Echo. Nahihiya talaga ako! >.< Awaaah!

Pagtapos namin sumayaw, agad agad na akong umupo, ulit.

"Nakakahiya." Bulong ko.

Nagsmile naman si Echo.

"I have something to say, Jess." Seryosong sabi ni Echo.

"W-what's that?" Kinakabahan na sagot ko. Eh kasi naman nag-iba ang reaksyon nya!

***********Nanahimik ng ilang minuto.

"Aalis ako. Papuntang Italy." - Echo.

Nagulat naman ako sa sinabi niya! Bigla na lang akong tumayo at tumakbo palayo. Akala ko kasi, hindi na nya ako iiwan.

"JESSIE!!" sigaw nya.

Pero tuloy tuloy pa rin ako sa paglakad.

Hanggang sa nahabol nya ako.

"Echo! Akala ko ba wala nang iwanan?!" Inis na sabi ko.

"S-sorry, Jessie. Pero kailangan kong gawin to." - Echo.

"Bakit kailangan?" - Ako. Tas tumulo na ang luha ko.

"Please, Jessie..... Payagan mo naman ako. Gusto ko rin naman na may mararating akong mas mataas." Sabi niya.

Natahimik kami.

Napaisip naman ako.

"Kung ayan ang gusto mo, gawin mo." Seryosong sabi ko.

"Really?" Excite na sagot niya.

Tumango lang ako

"Thank you!" Sabi niya. Saka ako niyakap.

I hugged him back.

*********