'In sha Allah komt alles goed'

Deel 1 "Genieten!!"

Het is eindelijk zo ver Laila!! Schreeuwde ik na het einde van onze school jaar. We liepen vol trots uit school en sprongen een gat in de lucht op het grote lege schoolplein. We waren zo blij dat we na al die jaren eindelijk klaar waren met school. Laila en ik zagen ons leventje al helemaal voor ons! Lekker uitrusten en genieten van het leven. Wat kan dit nog verpesten? "Yasmina je moeder belde net op en ze zijn bij ons thuis ga je mee?" Ik knikte en liep de hele weg terug naar huis met een glimlach. Aangekomen bij Laila thuis zagen we de hele familie thuis. Onze vaders kwamen naar ons toe en gaven ons beide een dikke knuffel. "We hebben een verassing voor jullie! Pak jullie koffers, de auto staat al klaar om met zen vieren te vertrekken naar Marokko!" We gelovende onze oren niet en begonnen gelijk te schreeuwen. Dit hadden wij al zo lang gevraagd aan onze vaders en eindelijk is het zo ver. Ik liep met Laila naar boven om haar te helpen met spullen in te pakken en daarna zouden we naar mijn huis gaan om ook mijn spullen te gaan inpakken. Ik ging op het bed van Laila zitten en keek naar Laila hoe ze haar spullen zat in te pakken. "Laila?" Vroeg ik op een zachte toon. Heb jij eigenlijk ooit een vriend gehad? Je bent al 23 jaar? Nog niet de ware tegen gekomen? Laila begon te lachen en vertelde mij dat ze geen relatie heeft gehad, omdat ze het veel te druk had met school en daar geen tijd voor had. Ze vroeg mij het zelfde vraag en ook ik antwoordde het zelfde. We hebben nooit tijd gehad om een vriend te nemen, maar ik bedacht me ineens dat we nu wel oud genoeg waren om daar over na te denken. Ik liet me zelf vallen naar achter op bed en keek naar het plafond. Terwijl Laila nog aan het inpakken was, was ik met haar in gesprek. Lijkt het je niet geweldig Laila? Een nette goeie man die je hand komt vragen bij je vader? Je mooiste jurk aan doen en je vader en moeder heel gelukkig, maar ook verdrietig zien, omdat ze nu hun dochter moeten geven aan een onbekende man. Ik zag het al helemaal voor me! Zo een grote dag met alleen maar vreugde. Laila moest ondertussen lachen en ook zij vond dat ik gelijk had. Laila was klaar met inpakken en vroeg of ik nog de laatste dingen erin wilde doen. Nadat we klaar waren met haar koffer liepen we naar beneden en gingen we naar mijn huis om mijn koffer in te pakken. Ik woonde niet zo ver van mijn nicht vandaan, ik woonde 2 straten verder op. Nadat we ook eindelijk klaar waren met mijn spullen in te pakken gingen we richting de auto en hadden we alles ingeladen. De hele familie stond voor de deur bij Laila om ons uit te zwaaien. Onze vaders stapte voor in en Laila en ik namen plaats op de achterbank. We deden onze raam open en schreeuwde heel hard "Marokko here we come!!!"