'In sha Allah komt alles goed'

Deel 5 "Van ongeluk naar geluk"

ik schrok van mezelf! Ik stond op en deed me kleren zo snel mogelijk aan. Rachid keek me raar aan ''Heb ik wat verkeerds gedaan Yasmina?''. Ik kon wel huilen, maar ik hield me groot. Ik rende naar buiten en zakte naar een stoep en begon zo hard te huilen dat mensen buiten kwamen kijken. Rachid liep ineens naar me toe en tilde me op naar binnen. Hij begreep er niks van, wat moet een jongen nou begrijpen aan dat een meisje haar maagdelijkheid heeft verloren voor het huwelijk. Ik wilde naar huis gaan en douche. Ik voelde me zo vies en was zo teleurgesteld in mezelf. Hoe kon ik dit mezelf en me ouders aan doen. Rachid pakte me hand vast en keek met een serieuze blik ''Yasmina luister even naar me. Toen ik je mee nam naar huis had ik dit echt niet in gedachte. Denk alsjeblieft niet dat ik met je speel of je mee nam voor de seks. Ik heb net gelachen met je vanuit me hart en ik genoot van je gezelschap. Ik wil niet dat dit bij 1 keer blijft en ik ga dit ook ouderwets aanpakken! Ik wil morgen jou hand komen vragen. Geen zigzag en geen dagen nog wachten. Mag ik het nummer van je ouders?'' Ik keek Rachid aan en zag dat die het echt meende en geen spelletjes met me speelde. Ineens had ik niet meer zo een erge gevoel als 5 minuten geleden. Ik legde hem uit dat ik alleen nog me moeder had, dus als hij zou bellen met zijn ouders dat die dan naar mijn moeder moest bellen. Rachid ging ermee akkoord en we gaven elkaar een knuffel. Rachid bracht me terug naar huis en onderweg legde hij me uit wat hij precies zou gaan doen als hij het zen ouders ging vertellen. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt en wist niet hoe ik hier mee om moest gaan. Ik vroeg aan Rachid of ik het me ma ook moest vertellen als ik zo thuis zou komen dat jullie morgen zouden bellen? Rachid moest even lachen om me en knikte terwijl die nog aan het lachen was. Aangekomen thuis namen Rachid en ik afscheid. Ik was bang om mijn sleutel in het sleutelgat te stoppen, omdat ik me moeder al 2 dagen niet had gezien. Ik liep naar binnen en zag meteen me moeder met tranen in haar ogen naar me toen rennen. Ik knuffelde mijn moeder stevig vast en kuste haar hoofd. Het spijt me mama zei ik tegen der in het berbers. Ik nam me moeder mee naar de woonkamer en legde haar rustig uit dat Laila en ik gewoon bij vriendinnen even afleiding wilde. Me moeder zuchtte van opluchting en dat deed me goed. Nu moest ik nog het volgende onderwerp naar boven brengen en durfde het totaal niet. Ik was bang voor de reactie van mijn moeder, maar toch deed ik het! Me moeder kreeg weer tranen, maar ik wist niet of ze nu huilde uit blijdschap of teleurstelling. Me moeder vertelde me dat ze altijd dit moment eng vond. Het moment dat ik mijn dochter aan een onbekende man moet geven. Dat moment is voor ieder moeder een pijnlijk en mooie moment. Ook ik voelde nu tranen omhoog komen nu ik mijn moeder dit hoorde zeggen. Ik vertelde me moeder ook eerlijk dat ik maar 1 dag met hem heb gepraat en we het op de ouderwetse manier wilde doen en gewoon handvragen zonder al die afspraakjes. Me moeder had ook daarbij weer 2 gevoelens bij het andere gevoel zei tegen der dat ze het maar eng vond dat ze mij moest geven aan iemand die ik maar een dag leerde kennen en het andere gevoel zei tegen der dit is ook hoe het hoort. Ik liet me moeder weten dat ze morgen ochtend vroeg zouden bellen en me moeder ging hiermee akkoord. We sloten dit onderwerp af op deze late avond. De volgende dag belde ze inderdaad vroeg op en me moeder nam op. Ik was heel erg nieuwsgierig en drukte me oor op de telefoon die me moeder aan haar oor deed. Ze vroegen of ze vandaag in de avond konden komen en ze vertelde me moeder ook dat ze geen eten moest maken. Me moeder ging ermee akkoord en hing op. Ik belde Laila en haar moeder op dat ze meteen naar mijn huis moesten komen!