'In sha Allah komt alles goed'

Deel 10 Een klein stukje uit Laila's perspectief

Ik schrok van Yasmina die ineens voor me stond, terwijl ik met Rachid aan het discussiëren was. Ik kon Yasmina natuurlijk niet vertellen dat Rachid me weg wilde hebben hier. Ik pakte zo onopvallend mogelijk Yasmina bij der hand en nam haar mee naar de keuken. Iedereen keek Yasmina aan en wilde niet dat ze raar zouden denken over haar. Toen ik eenmaal met haar in de keuken was, legde ik Yasmina uit dat er niks aan de hand was. Ik moest zo snel mogelijk een leugen vertellen, maar ik wist niet wat en stotterde een beetje. Yasmina er was echt niks! Als je het echt wilt weten Rachid en ik hadden een kleine onenigheidje, omdat ik een surprise feestje voor je aan het organiseren was en Rachid toevallig ook. We wilde dus allebei jou dat feestje geven snapje? Yasmina keek me twijfelend aan ''Laila, als dat echt zo is dan sorry dat ik zo reageerde. Ik dacht dat er wat anders aan de hand was.''. mijn hart brak toen ik Yasmina weer een leugen vertelde. Ik ging kapot van binnen dat ik min eigen nicht niks kon vertellen, maar ik herinnerde me zelf steeds waarom ik dit deed en ik deed het om haar pijn te besparen. Yasmina liep weer terug naar de woonkamer en ik liep naar boven naar de badkamer. Ik moest even alleen zijn en huilen. Ik was bang dat ik nog steeds iets voor Rachid voelde en dat gevoel moest ik zo snel mogelijk vergeten! Ik had Rachid zelf weggejaagd toen die smoor verliefd was op mij en ik op hem. Ik moest het nu Yasmina gunnen! Zij is nu gelukkig met Rachid. ik keek in de spiegel en zag hoe de tranen rolde over mijn wangen. Mijn tranen vielen één één de wasbak in. Ik vocht met mezelf. Ik gaf aan mezelf toe dat ik degelijk wat voor Rachid voelde. Ik kan dit niet maken dacht ik bij mezelf. Hoe moest ik dit oplossen! Ik ga Rachid nog zien met haar op hun bruiloft. Ik ga ze gelukkig samen zien op familie dagen. Jaloezie begon steeds meer toe te nemen en dat wilde ik helemaal niet, want Yasmina is een schat van een meid en zij had mij dit ook gegund. Zij had mijn gevoelens boven haar gevoelens gekozen, waarom kon ik niet zo zijn? Ik draaide de kraan open en gooide 2 keer koud water op me gezicht en droogde me gezicht af met een handdoek. Ik liep weer terug naar beneden en gedroeg me zo normaal mogelijk en probeerde zo blij mogelijk te zijn voor Yasmina. Ik had begrepen dat Rachid even heen en weer moest gaan, omdat die nog wat moest halen. Toen ik zag dat hij alleen zou gaan moest ik mijn kans pakken om achter hem aan te gaan. Voor mijn gevoel moest ik met hem praten en mijn gevoelens uitleggen aan hem, ondanks dat hij er niks mee wilt. Ik weet wel zeker dat hij niks meer voor mij voelt. Ik pakte me jas van de kapstok en zorgde ervoor dat niemand me de deur uit zag gaan en rende naar Rachid toe ''Rachid! wacht even.. ik moet met je praten''. Rachid wilde tegen me schreeuwen en hij was woedend op me, omdat Yasmina ons net bijna had betrapt. ''Laila, blijf uit mijn buurt! Jij wilt mijn geluk afpakken. Jij bent één en al egoïstisch. Net zoals vroeger denk je alleen maar weer aan jezelf. Wat wil je nou precies van me?!''. Ik kon me woorden bijna niet uitkomen, maar ik probeerde het toch ''Rachid, ik heb weer gevoelens voor je en ik weet niet hoe dat komt. Ik gun het Yasmina natuurlijk wel, maar ik hou nog steeds van je. Sinds ik je paar weken geleden ineens weer zag voelde ik al meteen dat, dat gevoel nooit is weggegaan.''. Rachid wist niet wat die hoorde en vertelde mij dat ik hem zo snel mogelijk moest vergeten en uit de buurt van Yasmina en hem moest blijven, als ik dit niet deed zou hij alles aan Yasmina vertellen. Dat was natuurlijk het laatste wat ik wilde en deed maar wat Rachid mij vroeg. Ik liet hem met rust en ging de komende dagen niet meer zo vaak bij Yasmina op bezoek. Yasmina had dit ook door en vroeg me waarom ik ineens niet meer zovaak kwam. Ik vertelde haar dat ik druk bezig was met werken en dat ik daarna kapot naar bed ging, maar Yasmina wist echt wel dat ik tegen der loog, want na werk ging ik altijd naar Yasmina toe. Ik wist niet meer hoe ik dit aan moest pakken. Yasmina zou morgen naar Marokko vertrekken met Rachid en toen ik daar aan dacht kwamen weer die jaloerse gedachtens omhoog en wilde dat meteen weer vergeten. Ik kon het niet maken om Yasmina geen gedag te gaan zeggen en besloot vandaag in de avond te gaan met mijn moeder aangezien ze al morgen ochtend vroeg zouden vertrekken. Nadat we thuis aangekomen waren van mijn tante en Yasmina, gooide ik mezelf op bed en moest ik weer huilen en ineens kwam mijn moeder binnen. Ik veegde nog snel me tranen af in de hoop dat ze niks zou vragen, maar daar was het al te laat voor mijn moeder vroeg me wat er aan de hand was en dat ze zich zorgen maakte om. Ik besloot mijn moeder het verhaal te vertellen en zij schrok hier erg van en vertelde dat ik niks geks in mijn hoofd moest halen en het Yasmina moest gunnen. Natuurlijk had me moeder gelijk ik gun haar ook het aller beste, maar het deed toch pijn en niemand kon voelen wat voor pijn dit deed. Mijn moeder vertelde me dat ik dit voor me moest houden en niks aan Yasmina of mijn tante moest vertellen om problemen te voorkomen.