'In sha Allah komt alles goed'

Deel 16 "Scheiden"

Ik had toch besloten om naar huis te gaan en Yasmina het eerlijk te vertellen. Ik wilde tegen niemand meer liegen en concentreren op wat ik echt wilde. Ik was bang voor de reactie van Yasmina. Ik stopte mijn sleutel langzaam in het sleutelgat en hoopte dat Yasmina zou slapen als ik binnen zou komen. Ik deed de deur rustig open en dicht. Ik liep naar de woonkamer en daar zag ik Yasmina met natte ogen zitten. We keken elkaar aan zonder ook maar één woord uit te wisselen. Ik zakte met me hoofd naar de grond en kon haar niet in de ogen aankijken. Wat voor man ben ik dacht ik bij mezelf. De vrouw die iedere nacht op me zit te wachten op de bank tot haar man thuis komt. Deze nacht was anders dan alle andere nachten. Ik zag aan Yasmina dat ze iets door had en schaamde me kapot. Ik nam plaats naast Yasmina. "Ik kan het niet meer Yasmina.." Yasmina keek me aan. Zonder ook maar een beweging te maken vroeg ze aan mij wie 'ze' was. Ze wist dat er een ander in het spel zat. Mijn moeder vertelde me vroeger altijd nooit met een vrouw te spelen, want vrouwen voelen het wanneer je niet eerlijk bent zei ze altijd. Ik begreep het nooit tot deze nacht. Ik begreep nu wat mijn moeder al die jaren bedoelde. "Yasmina, dat wil je niet weten.." Yasmina der ogen begonnen zonder dat ik het al zei vol te raken met tranen "Rachid zeg me alsjeblieft niet dat het Laila is" Ik keek Yasmina aan en keek meteen weg en stond op. Yasmina begon te schreeuwen dat ze recht op de waarheid heeft. Nu snapte ze al die dagen toen ze Laila en mij zag discussiëren en ruzie maken. Ze had al die tijd al vermoedens, maar ze dacht dat Laila haar dit nooit aan kon doen. Yasmina stond op en rende naar boven. Ik begreep niet wat ze ging doen en ging haar achterna. Ik zag hoe ze haar koffer pakte en haar spullen erin gooide. "Yasmina, je gaat nu niet weg. Het is middernacht en je bent jezelf niet". Yasmina gaf geen antwoord en bleef verder inpakken. Ze gooide haar koffer van de trap af naar beneden en pakte wat jasjes in haar hand en stormde de trap af. "Kan ik niet weg nu? Ik ben jou vrouw niet meer! De overige spullen worden later deze week opgehaald." Vertelde Yasmina mij op een rustige manier en gooide de deur achter haar dicht. Ik wist niet wat ik moest doen of ik nou achter haar aan moest gaan of blijven. Ik was in de war en sloeg een gat in de woonkamer deur. Ik keek uit het raam en zag hoe ze met hoge snelheid wegreed. Ik leunde me hand op het raam en liet me hoofd zakken. Ik besloot ook mijn koffers te gaan inpakken en bij een vriend te gaan logeren. Ik pakte mijn telefoon en belde Jamal op en legde hem kort uit wat er net was gebeurd. Ik vroeg hem of ik even bij hem kon logeren totdat alles een beetje rustiger werd. Jamal vertelde dat ik natuurlijk nu kon komen en zolang kon blijven totdat ik weer terug wilde naar mijn eigen huis. Ik pakte mijn tas en deed alle lichten uit en ook ik vertrok uit huis.