'In sha Allah komt alles goed'

Deel 2 "Laat me niet alleen papa.."

We hebben al 7 uur gereden. Laila en ik hadden het onderweg over zoveel dingen. We zijn nichten, maar door veel drukte afgelopen jaar hebben we niet vaak de gelegenheid gehad om uitgebreid te praten over alles. Laila en ik droegen nu al zo een 4 á 5 jaar een hoofddoek. We vonden dat wij redelijk goed bezig waren met het geloof en onze ouders waren daar ook trots op, maar voor ons gevoel wilde we toch nog 1 ding veranderen. We besloten dat als we terug zouden komen van vakantie we gaan beginnen met lange kleding dragen. Dat wilde we al heel lang gaan doen, maar nu stonden we er echt achter. Natuurlijk hoor je zulke dingen voor jezelf te doen en dat wisten wij ook, maar wij sleepte elkaar er doorheen en zo was het heel leuk en je leert veel van elkaar. Iedereen was erg moe zo te zien. Mijn vader was aan het rijden en Laila der vader sliep ernaast. Laila en ik leunde op elkaar en ook wij vielen haast bijna in slaap. Tot ik ineens Laila hoorde schreeuwen "KIJK UIT!!!!". Op dat moment ging alles in flits voorbij. De auto raakte een vrachtwagen en draaide zowat 3 keer op zen kop. Laila en ik schreeuwde naar onze vaders, maar we kregen geen gehoor. "Papa alsjeblieft sta op. Kom op papa!" Laila en ik probeerde de auto uit te gaan zodat we onze vaders eruit konden halen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Laila hielp haar vader eruit en ik de mijne. Ik hoorde Laila heel hard schreeuwen en huilen. Ik pakte mijn vader bij zijn hand "papa alsjeblieft wordt wakker." Ik hoorde omstanders al zeggen dat ze de ambulance hadden gebeld. Allemaal mensen kwamen ons helpen en ik was niet te stoppen om me vader wakker te proberen maken. Ik zag allemaal bloed uit zijn gezicht komen en ik schreeuwde zo hard als ik kon! Ik kon het niet geloven dat dit gebeurde. De ambulance wagens kwamen met luide sirenes aangereden. 1 wagen was voor mijn vader en de andere wagen was voor mijn oom. Ik pakte mijn vader zijn handen vast met tranen in me ogen. Ik kuste zijn hand en vertelde hem zachtjes "papa ik ga niet bij je weg tot je wakker wordt" we reden allebei met onze vaders mee naar het ziekenhuis en in het ziekenhuis werden we gescheiden van onze vaders. Wij moesten allebei ook gecontroleerd worden, maar wij kwamen er maar vanaf met schrammetjes. Het interesseerde me niet hoe het met mij ging ik wilde naar mijn vader toe! We moesten wachten in de wachtruimte en konden telefoontje plegen naar huis. Laila en ik stopte geen minuut met huilen en dachten alleen maar aan het ergste wat kon gebeuren en dat was onze meest dierbare persoon verliezen. We belde onze moeders op die bij elkaar waren en legde ze het uit. Ik hoorde ze schreeuwen en dat brak mijn hart. De dokters kwamen eindelijk na uren aankomen lopen en op dat moment leek het wel alsof me hart zou stoppen. Toen zij begonnen met "helaas we hebben slecht nieuws" schreeuwde Laila en ik tot we geen stem meer over hadden. Ik rende naar mijn vader en bleef tegen hem praten "papa doe dit niet alsjeblieft! Wordt wakker papa!! Mama en ik hebben je nodig papa we kunnen niet zonder jou alsjeblieft papa dit is niet leuk! Wordt wakker papa!!!" Ik zag hem daar op bed met schrammen op zijn gezicht en zo bleek. Ik legde me hoofd op zijn borst en bleef huilen. Ik kon niet geloven dat onze vaders nu al het wereldse leven hebben verlaten. We zouden vannacht hier in het ziekenhuis blijven slapen en wachten tot de familie zou arriveren. Laila en ik konden totaal niet slapen en praten deden we niet. Het leek alsof we communiceerde met tranen. Ik stond op en kroop naast Laila en barste in tranen. Uren later arriveerde iedereen bij het ziekenhuis en het maakt je zo kapot als je, je eigen moeder zo ziet huilen. We troostte elkaar allemaal en huilen deden we allemaal. Ze lagen allebei in 1 kamer en ik nam ook afscheid van me oom. Het was zo een jonge en grappige oom. Iedereen genoot van zijn gezelschap. Ik kuste ook mijn oom op zijn hand en hield Laila stevig vast..