Taktikler

Iş bölümü

"Italya'ya gidiyoruz." 

"Ne?!" 

"Italya'ya gidiyoruz  dedim." 

"Bu  kez kime  güveniyoruz? Cenk'ten  sonra  kime  güvenebiliriz?"

"Eski  dostum Arda'ya." 

"Eski  dostun mu?" 

"Evet  beraberdik  bi  zamanlar ama  yollarımız  ayrıldı sonra." 

"Yani  güvenebileceğimiz  biri  mi ?" 

"Evet  kesinlikle. Bildiğin  gibi  işler  iyi  gitmiyor Şebnem  artık  acele  etmemiz  lazım. Zaman  daralıyor." 

"Evet  biliyorum." Kayra  boş   gözlerle  sadece  bizi  izliyordu.  Bi an  göz göze  geldik. Aman Allah'ım  bunca  zamandır  beni  mi  izliyordu?! Hemen  bakışlarımı  Onur'a çevirdim. 

"Işbirliği  yapıcaz. Arda'da  gördüğüm  en iyi   mühimmat  var. Böylece  parayı  2 katına  çıkaracağız." 

"Ama  o kadar  silahı  nasıl  götüreceğiz?" 

"Henüz  detay  konuşmadık. Yapıcaz  bişeyler  elbet."  

"Ben  emin  değilim... Eski  bi  arkadaşın  olsada  ben  güvenemiyorum." 

"Evet  biliyorum  ama  kaybedecek  zamanımız  da  yok. Bunu  biliyorsun  değil  mi?"  

"Evet  evet..."  Onur'un  telefonu  çaldı.  Arayan Arda'ydı.   

"...Evet  gelebilirsin  biz  de  tam  bunun  hakkında  konuşuyorduk." 

"... Adresi  veriyorum..." 

Telefon  konuşmaları  bittiğinde   Onur  bize  döndü  ve "buraya  geliyor" dedi. Ben  hala  tatmin  olmamıştım. Kayra  "Şebnem  biraz  gelir  misin?"dedi. Mutfağa  geçtik. "Ne  oldu?" dedim. "Gerçekten  bunu  yapıcak  mısın?"  

"Evet  neden  bunu  soruyorsun?" 

"Başına  bişey  gelmesini  istemiyorum. Bence  hala  tatmin  olmamış  gibisin. Cenk'e  güvendik  ve  neler  oldu  gördük. Beni  anlıyor  musun?" 

"Evet  ama benim  için  endişelenmene  gerek  yok. Başımın  çaresine  bakabilirim. Bana  annemmiş  gibi  davranma."dedem  ve Kayra'yı  arkamda  bırakarak  oturma  odasına  geçtim.  Bunları  söyledikten  sonra  üzümüştüm   biraz. Ona  bu  kadar  ters  davranmamalıydım.  Pişman  olmuştum. Az  sonra  o da  yanımıza  geldi. Nasıl  görünüyordu?  Hayır  ona   bakamazdım. Çaktırmadan  ona  doğru  baktım. Yeşil  gözleri  hüzünlüydü. Yakışıklılığına  aldanarak  ona  bakmaya  devam  ettim. En  sonunda  yakalandım.  O da  bana  baktı. Utanç  içinde  başımı  başka  yere  çevirdim. Ona  bakmaya  doyamıyordum. Gerçekten  çok  yakışıklıydı...  Kendine  gel  Şebnem!diye düşündüm  bi  an. O benim  hiçbir  şeyimdi. Neden  onu  düşünüyordum? Yada  üzülüyordum? Bunun  bi  açıklaması  yoktu.  

       Az  sonra Arda  gelmişti. Geldiği  için  ona  teşekkür  ediyordum  içimden. Bu  kötü  havayı  dağıtmayı  başarabilmişti. Evet  şimdi iş  konuşma  zamanı.  

Takipte kalın yorumlarınızı ve  oylarınızı  bekliyorum. :3