Sorry//Jungkook

S/21)Yaşlı Gözler

1 Yıl Sonra

Geri dönmek... Kalpte ağırlık yapan bu iki sözcük... Onu görme olasılığı... İçini yakıp kavuran özlem... Bu düşünceler yüzünden dolu dolu gözler...

Yavaş adımlarla Incheon hava alanının çıkışına doğru yürüdüm. Yavaş yavaş gelen baharın habercisi olan kuşların sesi buradan duyuluyordu. Yine aynı yerler... Onun solunan aynı hava ve içimi yakıp kavuran özlem. Öyle özledim ki onu, onunla konuşmayı...

Şimdi ise onun her ay en az bir kere kullandığı bu hava limanında onu görme umuduyla yavaş yavaş yürüyorum.

Fakat o burada değildi. Zaten olması  imkansız gibi bir şeydi. Saat sabahın 4'üydü. Hava alanının önünde gördüğüm bir taksiyi çağırdım. Bavullarımı bagaja koyduktan sonra taksinin arka koltuğuna oturdum. " Siz Seul'e kadar sürer misiniz ? Kalanını ben size tarif edeceğim."

"Tabi efendim." 

Bir buçuk yılı aşkındır uzak kaldığım caddeleri sokakları özlemiştim. Kore'de gitmediğim bu yüzden atıldığım okul hayatıma orada yeniden başlamıştım. Sadece derslerime yoğunlaşıp üstten aldığım dersler sayesinde liseyi erken bitirmiştim.

Şimdi neden buradayım sorusunun cevabı ise sadece üniversite değildi. Onu geri kazanmak istiyordum. Yaptığım hiç bir şeyden pişman değildim. Eğer menajeri umursamayıp onunla konuşmaya devam etseydim şuan Bigbang'le yarışan bir grubun zarar görmesine hatta dağıtılmasına neden olacaktım. 

Yolu adama hızlı bir şekilde tarif ettikten on dakika sonra orada indim. Buluştuğumuz ilk ve tek yer olan yurtlarının yakınındaki bu küçük park... 

Elimdeki bavulum ve çantamla beraber o gün oturduğumuz banka doğru hızla ilerlerken onu gördüm. Kahverengi saçları, beyaz teni ve yaşlı gözleriyle birleşen yaşlı gözlerim...

Dört günün ardından sonunda yazdım bir çalıştaya katılmıştım o yüzden evde değildim. Umarım beğenmişsinizdir. İlk defa Soo-Hee'nin ağzından yazdım :) Yorumlarınızı cidden merak ediyorum. Bu arada 1K olmuşuz :) Çok teşekkür ederim.